Problematyka przyjęć towaru do magazynu. Wpływ informatyki na logistykę - cz. 8

Zastosowanie techniki skanowania kodów kreskowych (pobierania danych za pomocą czytników) w miejsce ręcznego wpisywania identyfikatorów pozycji materiałowych podczas ich rejestracji, a następnie systemowe porównanie rejestru z wygenerowanymi zamówieniami, pozwala na wykrycie błędów w początkowej fazie strumienia informacyjnego oraz na wyeliminowanie niepotrzebnych kosztów w późniejszych fazach. Zwrot nakładów poniesionych na przeprojektowanie procedur przyjęć materiałów do magazynu z wykorzystaniem kodu kreskowego może nastąpić bardzo szybko, dzięki uzyskanej wysokiej niezawodności wprowadzania danych właśnie za pomocą skanerów (czytników).

Wykorzystanie technik automatycznej identyfikacji (ADC) pozwalających na pobieranie danych odczytanych z kodu kreskowego wymaga jednak stosowania dopasowanych do sytuacji rozwiązań informatycznych.

Zakres funkcjonalny systemu informatycznego, który ma być zastosowany w magazynie i ma obsługiwać funkcję przyjmowania materiałów jest w pewnej części zależny od tego, czy w systemie zaimplementowano jakąś metodę systemowej wymiany informacji o dostawie pomiędzy odległymi podmiotami ze sobą współpracującymi: dostawcą i odbiorcą. Możliwe są następujące przypadki połączeń:

Metoda połączenia pośredniego poprzez terminal przenośny pociąga za sobą konieczność podłączenia go do komputera odbiorcy podczas realizacji dostawy. Informacje o dostawie są wówczas bezpośrednio ładowane do systemu magazynowego u odbiorcy. Pozornie proste połączenie dwóch ogniw łańcucha dostaw w rzeczywistości nie jest takie proste. Proste jest oczywiście podłączenie terminala pod względem technicznym, ale w logistyce nie chodzi przecież o standardy połączeń fizycznych. Współczesne komputery wyposażane są co prawda w standardowe łącza, coraz częściej są to łącza USB (Universal Serial Bus), pozwalające podłączyć każde urządzenie pracujące w tym standardzie technicznym. Załóżmy w takim razie, że fizycznie podłączono urządzenie przenośne do komputera i co dalej? Jak „przelać” ciągi bitów zapisane w informatycznej strukturze systemu „A” do struktury systemu „B”? Można oczywiście opracować i zastosować specjalny interfejs obejmujący lokalny sposób wymiany danych, ale co zrobić, gdy z systemu „A” należy przenieść dane do systemów „C”, „D”, „E” itd.? Jak zorganizować bezkonfliktowy przepływ danych z terminala u dostawcy do wielu różnych systemów odbiorców? W rzeczy samej, ani dostawca ani odbiorca nie działają przecież na rynku lokalnym w układzie jeden-do-jeden, w przeważającej większości współpracują w układzie wielu-do-wielu.