Zastosowanie teorii ograniczeń w zarządzaniu łańcuchem dostaw - cz. 2

W oparciu o charakterystykę koncepcji bęben - bufor - lina (DBR) można również sformułować wskazówki dotyczące zarządzania łańcuchem dostaw.

Przede wszystkim, w przeciwieństwie do "odchudzonego zarządzania", zaznacza się potrzebę utrzymywania w ramach systemu pewnych zapasów, jak również zdolności (np. produkcyjnych), odrzucając potrzebę lokalnej optymalizacji (np. produktywności, czy też stopnia wykorzystania danego stanowiska) na rzecz sprawności działania całego systemu. Owe zapasy i wolne zdolności chronią przed niepewnością wynikającą ze zmienności popytu, jak również niespodziewanych przestojów w ramach łańcucha dostaw. W efekcie zwiększa się elastyczność systemu i poprawia jego niezawodność. Po drugie, przedstawioną koncepcję można wykorzystać do wskazywania miejsc utrzymywania zapasów w ramach łańcucha dostaw. Warto w tym miejscu jasno zaznaczyć, iż koncepcja DBR wcale nie postuluje "zarzucenia" łańcucha dostaw zapasami bezpieczeństwa. Zakłada ona bowiem utrzymywanie zapasów w pobliżu wąskiego gardła, natomiast w pozostałych obszarach łańcucha dostaw skoordynowany i niezakłócony przepływ materiałów. Po trzecie DBR stanowi dobrą wskazówkę, gdzie lokalizować tzw. punkty graniczne w łańcuchu dostaw; powinny one znajdować się właśnie w ramach wąskiego gardła, powyżej którego należy stosować reaktywne sterowanie przepływem materiałów, natomiast poniżej tego punktu - podejście proaktywne.

Obok bezpośrednich wskazówek dla zarządzania łańcuchem dostaw teoria ograniczeń stanowi również dobrą bazę do opracowywania nowych koncepcji zarządzania tymi skomplikowanymi systemami. Przykładem może być 3C - teoria zarządzania przepływem materiałów w łańcuchach dostaw, która zdaniem jej twórców stanowi alternatywę dla systemów klasy MRP II. W ramach 3C łańcuch dostaw traktowany jest jako zbiór ogniw (nazywanych punktami konsumpcji), które są wzajemnie połączone. Podstawową funkcją punktów konsumpcji jest udostępnianie dóbr innym punktom konsumpcji w łańcuchu (ewentualnie ostatecznemu odbiorcy) w momencie, gdy są one potrzebne. Przy czym istnieją dwa podstawowe rodzaje punktów konsumpcji:

1) punkty składowania - ogniwa, w ramach których znajdują się zapasy dóbr dostępnych natychmiast dla kolejnych ogniw łańcucha (dla ostatecznych klientów)
2) punkty zamawiania - ogniwa, w których nie występują zapasy dóbr, a zatem muszą one być zamówione i/lub przetworzone wg zaleceń odbiorcy, przy czym wiąże się to z tzw. czasem dostawy.
Zgodnie z 3C, dokonując optymalizacji łańcucha dostaw, należy rozpocząć od restrukturyzacji najsłabszego ogniwa - punktu konsumpcji. Usprawnianie innych ogniw nie przyniesie bowiem pozytywnych efektów, a może nawet doprowadzić do pogorszenia parametrów funkcjonowania całego systemu (jest to podstawowy postulat teorii ograniczeń!). 3C jest akronimem trzech elementów, składających się na prezentowaną teorię: capacity (zdolności punktów konsumpcji), commonality uniwersalność materiałów), consumption (konsumpcja poszczególnych ogniw).
Ich sekwencyjne wdrożenie w ramach łańcucha dostaw należy uznać za proces optymalizacji przepływu materiałów.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 1/2006.

Ostatnio zmieniany w środa, 16 styczeń 2008 16:42
Więcej w tej kategorii: « Porty morskie jako elementy globalnych lądowo-morskich logistycznych łańcuchów dostaw Logistyka produkcji w firmie wytwarzającej wyroby o krótkim okresie trwałości »
Zaloguj się by skomentować