Logo
Wydrukuj tę stronę

Wpływ promieniowania ultrafioletowego na stan powierzchni powłok akrylowych

W artykule przedstawiono wpływ promieniowania ultrafioletowego na właściwości powłok akrylowych. Przedstawiono wyniki pomiarów: grubości, twardości, wartości parametru Ra chropowatości powierzchni oraz połysku zwierciadlanego powłok dla różnych okresów ich starzenia. Zaobserwowano zmniejszenie grubości i połysku powłok oraz zwiększenie ich twardości i chropowatości.
W naturalnych warunkach eksploatacji powłoki lakiernicze narażone są na degradację, której przyczyną jest destrukcyjne oddziaływanie promieniowania ultrafioletowego (UV), wilgoci, ciepła, mediów agresywnych. Odporność powłok lakierniczych na oddziaływanie promieniowania UV zależy w głównej mierze od rodzaju stosowanych substancji błonotwórczych, oraz od zastosowanych dodatków specjalnych - fotostabilizatorów.
Dochodzące do powierzchni ziemi promieniowanie słoneczne składa się z promieniowania podczerwonego, światła widzialnego, promieniowania UV-A (315 ÷ 400 nm), oraz małej ilości promieniowania UV-B (315 nm) [1]. Promieniowanie to powoduje fotodegradację polimerowych powłok ochronnych.
Proces fotodegradacji polimerów, w tym substancji błonotwórczych powłok lakierniczych polega na wzbudzeniu reakcji rodników, prowadzących do skrócenia łańcucha polimerowego. Proces ten jest bezpośrednim efektem absorpcji kwantów promieniowania przez grupy funkcyjne polimeru [2]. Wpływ promieniowania zależy od długości fali świetlnej. (...)
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny