Logo
Wydrukuj tę stronę

Model procesowy szacowania ryzyka badań statków powietrznych

W artykule przedstawiono model procesowy szacowania ryzyka w poszczególnych procesach realizacji badań statków powietrznych. Prawidłowe wykonanie badań rzutuje na zachowanie zasad bezpieczeństwa podczas eksploatacji SP oraz optymalizację czasu, metod, zasobów ludzkich i infrastruktury. Wykorzystanie takiego modelu zapewnia skuteczną i efektywną realizację badań, ogranicza liczbę błędów i zapobiega wystąpieniu zagrożeń poprzez wdrożenie zaplanowanych działań.
WPROWADZENIE
Dopuszczenie statków powietrznych (SP) do eksploatacji jest możliwe po przeprowadzeniu badań i sprawdzeniu przewidywanego zakresu użytkowania na zgodność z przepisami budowy SP, założeniami taktyczno - technicznymi (ZTT) i warunkami technicznymi (WT). Programy badań SP zawierają założenia merytoryczne i organizacyjne w zakresie realizacji badań naziemnych jak i w locie. Badania naziemne obejmują następujące etapy [4, 5, 8] m.in.:
• sprawdzenie dokumentacji SP, • sprawdzenie ukompletowania SP i urządzeń obsługi, • sprawdzenie danych geometrycznych SP i danych regulacyjnych sterowania, • ważenie i wyznaczanie położenia środka masy, • badanie instalacji i wyposażenia, • sprawdzenie niezawodności, • sprawdzenie podatności obsługowej zespołów i układów (instalacji).
Po wykonaniu oblotu wykonywane są badania m.in.:
• stateczności i sterowności oraz warunków kołowania, • osiągów, • własności lotnych:
• specjalne (np. drgań i buffetingu, wytrzymałości samolotu), (...)
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny