Ewaluacja próby kołysań bocznych jako metody wyznaczania wysokości metacentrycznej statku
- Przemysław Krata
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Streszczenie: W artykule zaprezentowano ocenę eksploatacyjnej próby kołysań bocznych, jako eksperymentalnej metody wyznaczania wysokości metacentrycznej statku. Ewaluacja ilościowa została oparta na wynikach rozwiązania równania kołysań bocznych statku w jednym stopniu swobody. Wskazano na istotny wpływ rozkładu mas, a w konsekwencji wartości momentu bezwładności statku, na okres kołysań bocznych. Zasugerowana została potrzeba modyfikacji zaleceń Międzynarodowej Organizacji Morskiej odnośnie zależności stosowanych podczas obliczania wartości wysokości metacentrycznej statku na podstawie próby kołysań bocznych.
1. WPROWADZENIE
Kształtowanie bezpieczeństwa w fazie eksploatacji obiektu nazywane jest zarządzaniem bezpieczeństwem. Jako ważny element procesu zarządzania bezpieczeństwem wymieniana jest efektywna kontrola stanu technicznego obiektu, które to pojęcie obejmuje również ocenę stateczności statku [1]. Ocena stateczności statku morskiego wchodzi zatem w skład działań załogi, realizowanych w celu zapewnienia statkowi wymaganego poziomu bezpieczeństwa podczas żeglugi.
W praktyce żeglugi morskiej ocenę stateczności statku wykonuje się w oparciu o normy określone przez instytucje klasyfikujące statki. Normy te wynikają z zaleceń rezolucji
A749(18) IMO (International Maritime Organization), która wraz z późniejszymi poprawkami tworzy Kodeks ISC (Intact Stability Code) [2]. Normowaniu podlegają parametry określające kształt krzywej ramion prostujących, w tym wysokość metacentryczna powiązana z krzywą ramion prostujących poprzez trójkąt metacentryczny.
Zasadniczą metodą stosowaną do wyznaczania wartości wysokości metacentrycznej jest metoda obliczeniowa. Polega ona na sporządzeniu tabeli obliczeń masowych w celu określenia położenia środka masy statku, a następnie skorzystaniu z danych hydrostatycznych statku w zakresie odczytu rzędnej początkowego metacentrum poprzecznego.
Ze względu na niepewność danych odnośnie masy ładunku, a niejednokrotnie nawet nierzetelność w podawaniu tych danych przez załadowcę, rzeczywiste położenie środka masy statku może istotnie różnić się od wyliczonego w tabeli obliczeń masowych [6]. Jest to jeden z istotniejszych powodów, dla których wysokość metacentryczna wyznaczana jest nie tylko w oparciu o kalkulacje, ale również eksperymentalnie. (...)
Kształtowanie bezpieczeństwa w fazie eksploatacji obiektu nazywane jest zarządzaniem bezpieczeństwem. Jako ważny element procesu zarządzania bezpieczeństwem wymieniana jest efektywna kontrola stanu technicznego obiektu, które to pojęcie obejmuje również ocenę stateczności statku [1]. Ocena stateczności statku morskiego wchodzi zatem w skład działań załogi, realizowanych w celu zapewnienia statkowi wymaganego poziomu bezpieczeństwa podczas żeglugi.
W praktyce żeglugi morskiej ocenę stateczności statku wykonuje się w oparciu o normy określone przez instytucje klasyfikujące statki. Normy te wynikają z zaleceń rezolucji
A749(18) IMO (International Maritime Organization), która wraz z późniejszymi poprawkami tworzy Kodeks ISC (Intact Stability Code) [2]. Normowaniu podlegają parametry określające kształt krzywej ramion prostujących, w tym wysokość metacentryczna powiązana z krzywą ramion prostujących poprzez trójkąt metacentryczny.
Zasadniczą metodą stosowaną do wyznaczania wartości wysokości metacentrycznej jest metoda obliczeniowa. Polega ona na sporządzeniu tabeli obliczeń masowych w celu określenia położenia środka masy statku, a następnie skorzystaniu z danych hydrostatycznych statku w zakresie odczytu rzędnej początkowego metacentrum poprzecznego.
Ze względu na niepewność danych odnośnie masy ładunku, a niejednokrotnie nawet nierzetelność w podawaniu tych danych przez załadowcę, rzeczywiste położenie środka masy statku może istotnie różnić się od wyliczonego w tabeli obliczeń masowych [6]. Jest to jeden z istotniejszych powodów, dla których wysokość metacentryczna wyznaczana jest nie tylko w oparciu o kalkulacje, ale również eksperymentalnie. (...)
Artykuł zawiera 17346 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka
Zaloguj się by skomentować