Logo
Wydrukuj tę stronę

Możliwości zastosowania manewru awaryjnego dla jednostek pływających z napędem pędnikami aktywnymi

W referacie przedstawiono możliwości zastosowania manewru awaryjnego dla jednostek z napędem pędnikami aktywnymi i skutki ich wykonania dla bezpieczeństwa statku i układu napędowego. Parametry manewru awaryjnego i możliwość jego bezpiecznego i praktycznie natychmiastowego wykonania dla jednostek pływających z napędem pędnikami aktywnymi są ich podstawowym atutem.
Skuteczność zastosowania manewru awaryjnego podnosi istotnie bezpieczeństwo statku i żeglugi. Wykonuje się go tylko w sytuacji zagrożenia statku, innych ważnych sytuacji nawigacyjnych oraz po remoncie klasowym w celu sprawdzenia układu napędowego na taką ewentualność [1]. Stwarza on zawsze zagrożenie dla układu napędowego (groźba przeciążeń), ale w sytuacji wyższej konieczności należy go wykonać. Wyróżnia się następujące rodzaje manewrów awaryjnych:
•zatrzymanie awaryjne silnika głównego;
•zatrzymanie statku;
•manewr boczny (ominięcia lub kraba);
•manewr cyrkulacji (pętla) w celu powrotu na miejsce rozpoczęcia manewru (np. po alarmie „człowiek za burtą”).
Zatrzymanie awaryjne silnika głównego wykonuje się w sytuacji, gdy zawiódł układ sterowania silnikiem i nie ma innej możliwości oddziaływania na niego. Do tego celu na (...)

Artykuł zawiera 12366 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny