Drgania własne złożonych układów sztywnych

Rozważano nieodkształcalną deskę, na której ustawiono kolejno: kulę, krążek i obręcz. Zarówno obręcz jak i krążek oraz kula są niejednorodne. W zadaniu założono brak poślizgu między elementami ustawionymi na desce a deską, natomiast między deską a podłożem przyjęto brak tarcia. Równania ruchu analizowanych układów wyprowadzono metodą energetyczną, a następnie rozwiązano przy użyciu pakietu Mathematica. We wszystkich trzech przypadkach rozwiązano nieliniowe równania różniczkowe i porównano z wynikami otrzymanymi po zlinearyzowaniu tych równań. Rozwiązania zilustrowano wykresami.
W pracy analizujemy drgania własne trzech złożonych układów sztywnych.
Rozważamy nieodkształcalną deskę, na której ustawiono kolejno: obręcz, krążek i kulę.
Zarówno obręcz jak i krążek oraz kula są niejednorodne. W zadaniu zakładamy brak poślizgu między elementami ustawionymi na desce a deską, natomiast między deską a podłożem jest brak tarcia. Równania ruchu analizowanych układów wyprowadzimy metodą energetyczną, a następnie rozwiążemy przy użyciu pakietu Mathematica. (...)

Artykuł zawiera 10171 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Więcej w tej kategorii: « Henry Lloyd - łańcuchy zaopatrzenia Zastosowanie programów komputerowych wspomagających projektowanie silników spalinowych w odniesieniu do minimalizacji skutków oddziaływania na środowisko »
Zaloguj się by skomentować