Zaloguj się

Jeszcze parę lat temu radionawigacja była domeną nawigatorów morskich i lotniczych.

Wraz z rozpowszechnieniem systemów nawigacji osobistej (nawigacja samochodowa i komórkowa - rys. 1) praktycznie ma z nią do czynienia każdy. Nie zastąpi ona nawigacji terestrycznej oraz radarowej, chociaż można przypuszczać, że stopniowo ograniczy ich rolę do obserwacji i identyfikacji obiektów niemonitorowanych elektronicznie. Zasięg szybkich łączy komórkowych danych (EDGE, UMTS-HSDPA-3.5G, 4G) obejmuje obecnie praktycznie wszystkie europejskie wody śródlądowe. Na jednostkach śródlądowych pływających także po akwenach otwartych coraz większą popularność, ze względu na malejące koszty, zyskują transpondery systemu automatycznej identyfikacji statków AIS klasy B. Uzyskiwane z nich informacje o wektorach ruchu monitorowanych jednostek mogą być alternatywą do informacji z nakresów radarowych (EPA, ARPA).
2. TECHNIKI POZYCYJNE TELEFONII KOMÓRKOWEJ
Parametrami
wykorzystywanymi
powszechnie
w
telefonii
komórkowej
do autonomicznego wyznaczenia linii pozycyjnych są: kąt odbioru sygnału (kierunek, z którego sygnał dociera do anteny telefonu), czas propagacji sygnału i siła sygnału (odpowiadające pomiarowi odległości) oraz porównanie z wzorcem wielodrożności sygnału (wzorzec odbić sygnału od nieruchomej infrastruktury lub wzorzec siły sygnału może posłużyć wyznaczeniu linii pozycyjnych na zasadzie porównawczej - tzw. Multipath Pattern
Matching). (...)
Zaloguj się by skomentować