Wykorzystanie obrazów sonarowych do wyznaczania pozycji pojazdów podwodnych nawigacja podwodna sonar hydrografia

Artykuł przedstawia wyniki badań wykorzystania twz. „porównawczych” metod wyznaczania pozycji w prowadzeniu nawigacji pojazdu podwodnego. Metody te cechują się autonomicznością i mogą być stosowane pod wodą gdzie jest ograniczona możliwość zastosowania innych metod pozycjonowania.
Podstawą do przeprowadzenia badań były obrazy sonarowe dna morskiego pozyskane w wyniku symulacji komputerowej Pojazdy podwodne to urządzenie bezzałogowe lub załogowe przystosowane do poruszania się w toni wodnej, z własnym napędem lub bez napędu, sterowane zdalnie lub automatycznie. Stanowią one mobilną platformę montażową dla różnych urządzeń pokładowych dzięki którym, mogą realizować różne zadania tj: inspekcja obiektów podwodnych, badania naukowe, prace ratownicze, wspomaganie pracy nurka, działania militarne, itp.
Do realizacji tych funkcji konieczne jest określenie współrzędnych pozycji pojazdu podwodnego w toni wodnej.
Podstawową metodą wyznaczania pozycji pod wodą jest zliczenie drogi, czyli tzw. prowadzenie nawigacji zliczeniowej.
Do systemów wykorzystujących tą metodę zaliczamy INS (System Nawigacji Inercjalnej). Daje on doskonałe rezultaty dzięki zastosowaniu nowoczesnych czujników mierzących przyspieszenia we wszystkich kierunkach. Zastosowanie trzech akcelerometrów w krótkich odstępach czasu pozwala na precyzyjne wyznaczenie pozycji. Niestety z biegiem czasu błąd pozycji szybko przyrasta. Wymagane jest zatem zastosowanie innych metod i systemów. Do takich należą hydroakustyczne systemy wyznaczania pozycji. Systemy te dzielą się na: systemy ultra krótkiej linii bazowej (USBL Ultra Short BaseLine), systemy krótkiej linii bazowej (SBL - Short BaseLine) oraz systemy długiej linii bazowej (LBL Long Baseline). W systemach tych do określenia pozycji wykorzystuje się różnice odległości pomiędzy antenami odbiorczymi poszczególnych przetworników a anteną nadawczą transpondera umieszczonego na pojeździe podwodnym.
W projektowaniu nowych systemów dąży się tego aby posiadały one cechę autonomiczności, czyli niezależność od zewnętrznych źródeł informacji. Możliwe jest to np. (...)

Artykuł zawiera 14999 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Więcej w tej kategorii: « Henry Lloyd - łańcuchy zaopatrzenia Zastosowanie programów komputerowych wspomagających projektowanie silników spalinowych w odniesieniu do minimalizacji skutków oddziaływania na środowisko »
Zaloguj się by skomentować