Zintegrowany system Unii Europejskiej monitorowania ruchu statków i przekazywania informacji o statkach

Wstęp Łączna powierzchnia akwenów morskich państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) wynosi około 4 324 782 km². Część z nich ma ograniczone możliwości wymiany wody z oceanem światowym, co sprawia, że są one szczególnie wrażliwe na wszelkie zanieczyszczenia pochodzące zarówno ze statków jak i spływające rzekami z lądu. Trudna do ochrony przed zanieczyszczeniami ropą naftową i artykułami ropopochodnymi linia brzegowa wymienionych państw ma łączną długość ponad 70 000 km. Wody europejskie należą do akwenów o największym natężeniu ruchu statków przy jednocześnie dynamicznie rozwijającym się wykorzystaniu przemysłowym akwenów przybrzeżnych (przemysł wydobywczy i energetyka wiatrowa).
Pod banderami państw UE jest eksploatowanych około 10 000 morskich statków pasażerskich i towarowych o pojemności brutto 300 i powyżej zatrudnionych w żegludze międzynarodowej, co stanowi 24,27% floty światowej. Wymienione czynniki sprawiają, że państwa europejskie, Parlament Europejski i Komisja Europejska przypisują zagadnieniom morskim szczególną uwagę. Dość przypomnieć, że Cieśnina Kaletańska była pierwszym akwenem, na którym
Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) wprowadziła w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, na wniosek Francji i Wielkiej Brytanii, system rozgraniczenia ruchu statków (TSS - Traffic
Separation Schema). Protoplastą służb kontroli ruchu statków (VTS - Vessel Traffic Service) była radarowa służba kontroli ruchu uruchomiona na podejściu do portu Liverpool kilka lat po zakończeniu drugiej wojny światowej. Pierwsze systemy raportowania statków (SRS - Ship Reporting System) zostały wprowadzone przez IMO również na wodach europejskich. Memorandum Paryskie (Paris MoU) to pierwsze na świecie regionalne porozumienie administracji morskich w sprawie kontroli bezpieczeństwa statków zawijających do portów znajdujących się na terytorium państw będących stronami porozumienia. Wzorowały się później na nim, podejmując podobne inicjatywy, administracje morskie państw innych regionów geograficznych. Początkowo, stosowne działania podejmowały niezależnie zainteresowane państwa nadbrzeżne, wykorzystując, jako podstawę prawną działania, aktualne postanowienia rozdziału piątego (...)
Więcej w tej kategorii: « Raport Cushman & Wakefield - Marketbeat Polska - wiosna 2013 Programy komputerowe wspomagające eksploatacje maszyn - tendencje rozwojowe »
Zaloguj się by skomentować