Technologia i logistyka transportu a dynamika przestrzeni ekonomicznej miasta

Miasto jest wytworem przeobrażeń cywilizacyjnych w osadnictwie, wynikających z przesłanek politycznych i ekonomicznych, respek­tujących postępujący społeczny podział pracy. Miasta od zarania były osiedlami o ludności zatrudnionej wyłącznie lub przeważnie w zawo­dach pozarolniczych. Struktury organizacyjne, prze­strzenne i ekono­miczne miast bywają na ogół wiernym odbiciem epoki, w której po­wstały i funkcjonowały.

Każde miasto podlega procesowi ciągłych przemian. Zmienia się ono jako całość, ulegają zmianom jego elementy i relacje między nimi. Miasto powstaje, rozwija się, przechodzi okresy kryzysów i regresu, wreszcie czasami ginie. Rozwój miasta jest więc procesem ciągłym. Nie istnieje zatem stan docelowy, do którego by miasto dążyło. Każ­dy stan osiągnięty jest stanem przejściowym, stanowiącym podstawę następnego etapu rozwoju.

Każde miasto ma również tendencję do powiększania się. Przez długi czas i niemal wyłącznie, miasta rozrastały się żywiołowo, w sposób anarchiczny, czyli tak jak mieszkańcom było wygodniej oraz odpowiednio do ich możliwości ekonomicznych i dostępnych technologii transportowych. Rozróżnia się dwa główne sposoby tego rozrostu:
- aglutynacja, czyli dolepianie dalszego ciągu miasta do części już istniejącej, wiodąca do wykształcenia się gwiaździstego układu urbanistycznego, rozwijanego wzdłuż ważnych traktów transportowych ze stopniowym zagospodarowywaniem terenów międzytraktowych i prowadząca w rezultacie do odtworzenia planu miasta pierwotnego w większej skali przestrzennej
- rozwój policentryczny będący przeciwieństwem aglutynacji, polegający na wykształceniu układu urbanistycznego poprzez powstanie nowego miasta obok dawnego, założenie dzielnicy handlowej przy stacji kolejowej lokalizowanej poza miastem bądź często przylegle rozwijanej dzielnicy przemysłowej z korzystnym transportowo położeniem względem miasta istniejącego i stopniowym zrastaniem się tych jednostek z tym miastem.