Markowski model eksploatacji statków powietrznych

Wskazano możliwe sposoby rozwiązań zagadnienia dla zaproponowanego modelu eksploatacji statków powietrznych. Wskazano możliwe metody wyznaczania podstawowych charakterystyk związanych z eksploatacją i niezawodnością statków powietrznych z wykorzystaniem metody Markowskiej oraz Semi-Markowskiej.
1. WSTĘP
W procesie eksploatacji statków powietrznych wyróżnić można dwa stany: obsługiwania oraz użytkowania. Przeglądy techniczne muszą być wykonywane z zadaną częstotliwością oraz w wyznaczonych portach lotniczych. Zagadnienie jednoczesnego modelowania siatki połączeń z uwzględnieniem relacji czasowych w procesie obsługiwania jest niezwykle skomplikowane. Z punktu widzenia linii lotniczej, konieczne jest znalezienie rozwiązania optymalnego dla zamodelowania siatki połączeń przy maksymalizacji liczby pasażerów, oraz przy maksymalnym wykorzystaniu interwałów pomiędzy przeglądami (minimalizacja liczby obsług). Co istotne, zagadnienie to mocno się komplikuje podczas powstania zakłóceń w ruchu lotniczym.
Kwestia, o której mowa w poprzednim paragrafie, rozpatrywana była już w latach 70
XX wieku, kiedy to A. Levin sprecyzował zagadnienie problemu odpowiedniego modelowania połączeń lotniczych oraz rotacji statków powietrznych. Zagadnienie zostało opisane w [1]. Podobną problematyką w latach 90 XX wieku zajmował się G. Desaulniers, który zaprezentował dość ciekawy model dziennego harmonogramowania procesu eksploatacji statków powietrznych [2]. Model optymalizacji procesu eksploatacji uwzględniający konieczność wykonywania przeglądów technicznych zaprezentowany został przez Sriram C. oraz Haghani A. w [3]. (...)
Więcej w tej kategorii: « Stadion Narodowy w Warszawie wyzwaniem dla komunikacji w mieście Wpływ transportu i logistyki na bilans emisji CO2 w produkcji i wykorzystaniu biopaliw »
Zaloguj się by skomentować