Nawierzchnia kolejowa z kompozytem tłuczniowym
- Tadeusz Basiewicz, Andrzej Gołaszewski, Kazimierz Towpik
- Kategoria: Transport i spedycja
Streszczenie: Potrzeba ograniczenia kosztów utrzymania nawierzchni kolejowej skłania do poszukiwania rozwiązań umożliwiających wydłużenie okresów między naprawami. Przedstawiono wyniki badań nawierzchni z warstwą podsypki zbrojonej geosiatkami oraz stabilizowanej żywicą. Omówiono technologię układania kilku wariantów nowej nawierzchni na odcinku Centralnej Magistrali Kolejowej oraz przedstawiono wyniki oceny stanu toru na odcinkach doświadczalnych po początkowym okresie eksploatacji.
1. ANALIZA MOŻLIWOŚCI PODWYŻSZENIA WYTRZYMAŁOŚCI
KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI KOLEJOWEJ NA ODKSZTAŁCENIA TRWAŁE
W zamierzeniach rozwojowych przewiduje się budowę w Polsce nowych linii dla dużych prędkości. Powstaje pytanie, czy stosowanie przy dużych prędkościach klasycznej nawierzchni kolejowej z podsypką tłuczniową jest rozwiązaniem racjonalnym.
Koleje francuskie kontynuują budowę linii dużych prędkości z klasyczną nawierzchnią tłuczniową. Doświadczenia niemieckie wskazuję na znaczny wzrost kosztów utrzymania linii z dużymi prędkościami i rozpoczynają stosowanie rozwiązań niekonwencjonalnych na skalę eksploatacyjną [1], [2], [6],[20].
Klasyczne nawierzchnie kolejowe stanowią ruszt torowy składający się z szyn i podkładów zanurzonych w warstwie podsypki leżącej na podtorzu i pracują pod obciążeniem eksploatacyjnym w stadium sprężysto-plastycznym. Współczesne osiągnięcia
technologiczno-materiałowe zapewniają pod obciążeniem eksploatacyjnym pracę podtorza w stadium sprężystym [2], [12], [18]. Szyny i podkłady pracują pod obciążeniem eksploatacyjnym w stadium sprężystym. Najsłabszym elementem klasycznej konstrukcji drogi kolejowej jest więc mechanicznie zagęszczona warstwa tłucznia. Wykonanych zostało dziesiątki prac badawczych dotyczących jakości i rodzaju oraz składu ziarnowego tłucznia [8], [14]. Również wykonano dziesiątki prac dotyczących sposobu mechanicznego zagęszczania [2], [14]. W konsekwencji zachodzi potrzeba systematycznych i częstych napraw usuwających powstałe niedopuszczalne nierówności geometryczne toru, ponieważ w podsypce wystąpią stany naprężeń rozciągających, które naruszają istniejącą równowagę opartą na zasadach sił tarcia wewnętrznego, dekonsolidując podsypkę. Nieuniknione jest więc osiadanie podsypki (odkształcenie plastyczne). (...)
KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI KOLEJOWEJ NA ODKSZTAŁCENIA TRWAŁE
W zamierzeniach rozwojowych przewiduje się budowę w Polsce nowych linii dla dużych prędkości. Powstaje pytanie, czy stosowanie przy dużych prędkościach klasycznej nawierzchni kolejowej z podsypką tłuczniową jest rozwiązaniem racjonalnym.
Koleje francuskie kontynuują budowę linii dużych prędkości z klasyczną nawierzchnią tłuczniową. Doświadczenia niemieckie wskazuję na znaczny wzrost kosztów utrzymania linii z dużymi prędkościami i rozpoczynają stosowanie rozwiązań niekonwencjonalnych na skalę eksploatacyjną [1], [2], [6],[20].
Klasyczne nawierzchnie kolejowe stanowią ruszt torowy składający się z szyn i podkładów zanurzonych w warstwie podsypki leżącej na podtorzu i pracują pod obciążeniem eksploatacyjnym w stadium sprężysto-plastycznym. Współczesne osiągnięcia
technologiczno-materiałowe zapewniają pod obciążeniem eksploatacyjnym pracę podtorza w stadium sprężystym [2], [12], [18]. Szyny i podkłady pracują pod obciążeniem eksploatacyjnym w stadium sprężystym. Najsłabszym elementem klasycznej konstrukcji drogi kolejowej jest więc mechanicznie zagęszczona warstwa tłucznia. Wykonanych zostało dziesiątki prac badawczych dotyczących jakości i rodzaju oraz składu ziarnowego tłucznia [8], [14]. Również wykonano dziesiątki prac dotyczących sposobu mechanicznego zagęszczania [2], [14]. W konsekwencji zachodzi potrzeba systematycznych i częstych napraw usuwających powstałe niedopuszczalne nierówności geometryczne toru, ponieważ w podsypce wystąpią stany naprężeń rozciągających, które naruszają istniejącą równowagę opartą na zasadach sił tarcia wewnętrznego, dekonsolidując podsypkę. Nieuniknione jest więc osiadanie podsypki (odkształcenie plastyczne). (...)
Artykuł zawiera 25584 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka