Reforma finansowania dróg wodnych w Niemczech w aspekcie konkurencyjności żeglugi śródlądowej

Realizacja przewozów w żegludze śródlądowej jest uwarunkowana prowadzeniem kapitałochłonnych inwestycji infrastrukturalnych. Potrzeba rozbudowy i modernizacji dróg wodnych jest postulowana przez podmioty branżowe polityki transportowej. Na płaszczyźnie Unii Europejskiej podmiotem polityki transportowej jest Europejski Związek Przewoźników Rzecznych (European Barge Union (EBU)). W Niemczech interesy podmiotów gospodarki żeglugowej reprezentuje założony w 1974 roku w DuisburguRuhrort Federalny Związek Żeglugi Śródlądowej (Bundesverband der Deutschen Binnenschiffahrt e.V. (BDB)).
Jednym z aktualnych obszarów zainteresowania polityki transportu wodnego śródlądowego w Niemczech jest strategia finansowania dróg wodnych w sytuacji niedoboru środków finansowych. Równolegle dyskutowany jest system „zamkniętego obiegu finansowego1” („geschlosssene Finanzierunkgskreisläufe”).
Mechanizm ten opiera się na zasadzie finansowania inwestycji infrastrukturalnych w danej gałęzi transportu ze środków pieniężnych pochodzących z opłat za jej użytkowanie, pomijając ich rozdzielanie na poziomie budżetu ogólnego. Obecnie jest on wdrażany w Niemczech w odniesieniu do transportu samochodowego.
Możliwe jest wprowadzenie tego rodzaju finansowania przedsięwzięć infrastrukturalnych także w żegludze śródlądowej. Działanie takie, z uwagi na szerokie zastosowanie dróg wodnych, będzie wymagało odpowiednich instrumentów dostosowawczych. Zagadnienie finansowania infrastruktury dróg wodnych jest istotne dla krajów europejskich z uwagi na rolę żeglugi śródlądowej w realizacji celu kształtowania zrównoważonego i konkurencyjnego systemu transportu w Europie. Zostanie on omówiony na przykładzie rozwiązań dyskutowanych w Niemczech.
Polityka finansowania i rozwoju infrastruktury dróg wodnych w Niemczech
Drogi wodne są czynnikiem determinującym rozwój żeglugi śródlądowej. Popyt na przewozy w tej gałęzi transportu uzależniony jest w znacznej mierze od układu dróg wodnych i jego zgodności z ciągami ładunków podatnych do przewozu żeglugą śródlądową. Także rozwiązania konstrukcyjne taboru, jego wielkość i prędkość, uzależnione są od jakości dróg wodnych. Elementy te wpływają na wielkość i strukturę przewozów i tym samym na koszt jednostkowy w żegludze śródlądowej. Zakres i struktura inwestycji na drodze wodnej, koszt jednostkowy przewozów oraz wielkość i struktura popytu wzajemnie się warunkują. (...)
Więcej w tej kategorii: « Stadion Narodowy w Warszawie wyzwaniem dla komunikacji w mieście Wpływ transportu i logistyki na bilans emisji CO2 w produkcji i wykorzystaniu biopaliw »
Zaloguj się by skomentować