Intermodalne uwarunkowania rytmizacji przewozów pasażerskich

Polecamy! Intermodalne uwarunkowania rytmizacji przewozów pasażerskich

Rytmizacja przewozów pasażerskich znana jest i stosowana od wielu lat i polega na odprawianiu (odjazdach) pociągów ze stacji początkowej w stałych końcówkach godzin i minut. Ustalając następnie jednakowe czasy jazdy pociągów na szlakach oraz stałe czasy postoju na stacjach i przystankach, otrzymuje się w konsekwencji strukturalny - rytmiczny rozkład jazdy, w którym minuty odjazdów i przyjazdów powtarzają się cyklicznie.

Na określenie takiego rozkładu jazdy w polskim słownictwie technicznym stosuje się zamiennie kilka określeń, takich jak rozkład jazdy rytmiczny, równoodstępowy lub cykliczny. Konieczne jest przy tym uzupełnienie, że rozkład ten powstaje dzięki staraniom konstruktora wykresu ruchu, który trasuje kolejne pociągi zachowując zasadę stałych czasów jazdy i postojów. Jednak reguły te nie są ujęte w rygory formalne, a zatem opisany rozkład jazdy różni się od tradycyjnego głównie tym, że powstaje dzięki dyscyplinie pracy jego konstruktora.

Od strony formalnej przyjmuje się, że rozkład cykliczny oznacza skrócenie powtarzalności sekwencji pociągów na wykresie ruchu z 24-godzinnej, charakterystycznej dla tradycyjnego rozkładu jazdy do np. jedno- lub kilkugodzinnej. Rytmizację rozkładu jazdy można wprowadzić tylko na jednej, wybranej linii kolejowej, ale zasadniczo jej zastosowanie ma sens dopiero na pewnej sieci kolejowej, obejmującej kilka linii kolejowych, a najlepiej również pociągi realizujące przewozy w ramach kilku różnych (spośród czterech podstawowych) podsystemów przewozów pasażerskich: międzyaglomeracyjnych (tzw. kwalifikowanych), międzyregionalnych, aglomeracyjnych lub regionalnych. Zakłada się przy tym, że zarówno odcinkowe potoki podróżnych, jak i dobowe strugi relacyjne są symetryczne, a zatem oferta przewozowa w postaci rozkładu jazdy jest adekwatna do potrzeb zgłaszanych przez układ osadniczy.

Rytmizacja zakłada, że pociągi w poszczególnych podsystemach kursują w stałych, powtarzalnych relacjach, zatrzymują się na tych samych stacjach i przystankach oraz, że czas przejazdu w obu kierunkach jest identyczny. Powstaje w ten sposób tzw. zintegrowany cykliczny rozkład jazdy, dzięki któremu następuje skomunikowanie pociągów przybywających z różnych kierunków na stację węzłową. Warto zauważyć, że zastosowanie cyklicznego rozkładu jazdy w przewozach kolejowych wpływa także na inne środki transportu, w tym głównie na regionalną komunikację autobusową i skutkuje dostosowaniem rozkładu odjazdów i przyjazdów na przystankach zlokalizowanych w intermodalnych węzłach przesiadkowych. (...)

Artykuł zawiera 27953 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Ostatnio zmieniany w poniedziałek, 06 październik 2014 12:55
Więcej w tej kategorii: « Stadion Narodowy w Warszawie wyzwaniem dla komunikacji w mieście Wpływ transportu i logistyki na bilans emisji CO2 w produkcji i wykorzystaniu biopaliw »
Zaloguj się by skomentować