Logo
Wydrukuj tę stronę

Problemy i perspektywy rozwoju sieci transportu intermodalnego kolejowo-drogowego

Polecamy! Problemy i perspektywy rozwoju sieci transportu intermodalnego kolejowo-drogowego

Analiza dokumentów takich jak Biała Księga, Niebieska Księga pokazuje, że politycy UE traktują rozwój transportu intermodalnego jako jedną z alternatyw służących zrównoważonemu rozwojowi transportu w Europie, zwłaszcza w obliczu stale rosnącego natężenia ruchu drogowego i lepszemu wykorzystaniu istniejącej sieci transportu kolejowego w obszarze przewozów towarowych.

Promocja transportu intermodalnego kolejowo-drogowego jest obecnie integralną częścią polityki transportowej w UE, jak również i USA. Realizacja wymaga nie tylko wdrożenia nowych metod stymulujących rozwój tej formy transportu towarowego ale również przebudowy istniejącego obecnie, silnie dotowanego systemu. Przed operatorami transportu intermodalnego stoją obecnie wyzwania jak skutecznie konkurować z przewoźnikami drogowymi zwłaszcza w dziedzinie jakości obsługi. Wymagany jest zdecydowany skok jakościowy. Jednym z takich problemów jest odpowiedź na pytanie jak lepiej sterować i zarządzać siecią transportu intermodalnego.

Technologie przewozowe w sieci transportu intermodalnego
Rozwój systemów intermodalnych kolejowo-drogowych w Europie doprowadził w praktyce do opracowania czterech podstawowych technologii przewozowych w łańcuchu transportu intermodalnego:

  • system pociągów bezpośrednich (direct train),
  • system pociągów liniowych (linear train),
  • system pociągów dowozowo-odwozowych (feeder system),
  • system pociągów kursujących w strukturze gwiaździstej (hub-and-spoke).

Ponadto w ramach przedstawionych wyżej systemów organizacji procesów przewozowych niektórzy badacze dodatkowo wyróżniają kilka podsystemów.
Podstawowym paradygmatem w organizacji przewozów kolejowo-drogowych jest system pociągów bezpośrednich, organizowanych w ramach tzw. nocnego skoku, kursujących pomiędzy dużymi terminalami intermodalnymi.
Poczynając od lat osiemdziesiątych w Niemczech, a następnie w latach dziewięćdziesiątych w Holandii system ten stał się dominującym, łącząc terminale morskie z dużymi terminalami rozlokowanymi w głębi kontynentu europejskiego. Zarówno pod względem ekonomicznym jak i organizacyjnym system pociągów bezpośrednich jest rozwiązaniem najkorzystniejszym i chętnie stosowanym przez operatorów transportu intermodalnego.  (...)

Artykuł zawiera 16619 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Ostatnio zmieniany w czwartek, 21 sierpień 2014 12:50
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny