Badanie efektywności metody sterowania linią transportową za pomocą symulacji komputerowej

W wielu przypadkach jedynym sposobem realizacji tego celu jest wprowadzenie automatyzacji procesów produkcyjnych. Szczególnie duże oszczędności są możliwe do uzyskania w zakresie minimalizacji kosztów czynności transportowych. Wynika to z faktu niegenerowania przez czynności transportowe wartości dodanej.
Czynności transportowe, które nie mogą być wyeliminowane, należy minimalizować i obniżać ich koszty poprzez wprowadzanie wydajnych zautomatyzowanych podsystemów transportowych. Zazwyczaj podsystemy transportowe pełnią rolę usługową względem podsystemów wytwarzania. Podsystemy transportowe możemy podzielić zasadniczo na dwie grupy: dyskretne i ciągłe. W rozwiązaniach o charakterze dyskretnym mogą być wykorzystywane np. roboty mobile, a w rozwiązaniach o charakterze ciągłym najczęściej stosowane są taśmociągi. Ze względu na dużą różnorodność struktur systemów wytwarzania prawie zawsze podsystemy transportu są do nich dostosowywane. Ważne jest aby cechowały się one odpowiednią efektywnością i prostotą budowy. Nie zawsze jest to łatwe do zrealizowania. Szczególnie wtedy, gdy podsystem transportu jest bardzo rozbudowany. Bardzo przydatne w takich sytuacjach może być zastosowanie metod symulacyjnych, które umożliwiają sprawdzenie wielu rozwiązań i wybranie najlepszego.

Symulacja polega na udawaniu zachowania się badanego obiektu lub systemu. Obiektem może być wyodrębniony z otaczającej nas rzeczywistości jakiś element o charakterze materialnym lub abstrakcyjnym. Systemem jest wyodrębniony z otaczającej rzeczywistości zbiór powiązanych i oddziałujących na siebie obiektów. Aby przeprowadzić symulację konieczne jest zbudowanie modelu obiektu lub systemu. Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje modeli: fizyczne lub matematyczne. Modele fizyczne często są uproszczonymi i pomniejszonymi kopiami oryginału. Modele matematyczne najczęściej są zapisywane w postaci programu komputerowego. Symulacja, czyli badanie zachowania się modelu polega na zmianie oddziaływania otoczenia na model i zmianie zachowania się modelu na podstawie zmiany jego parametrów.

W zależności od cech obiektu lub systemu reprezentujące je modele mogą być:

• dynamiczne - w których stan obiektu lub systemu zmienia się z upływem czasu,
• interaktywne - reagujące na sygnały zewnętrzne,
• nieinteraktywne - odizolowane od otoczenia,
• statyczne - w których stan obiektu lub systemu nie zmienia się z upływem czasu,
• deterministyczne - w których nie następują zmiany o charakterze losowym,
• stochastyczne - w których następują zmiany o charakterze losowym,
• z czasem dyskretnym - w których upływ czasu jest dyskretyzowany ze stałym krokiem,
• zdarzeń dyskretnych - w których czas podlega zmianom skokowym w zależności od zaistnienia zdarzeń dyskretnych.

Artykuł zawiera 19 400 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka