Wykorzystanie standardowych kodów kreskowych w celu identyfikacji pacjentów - ramy prawne
- Anna Gawrońska-Błaszczyk, Lucyna Łuczak-Noworolnik
- Kategoria: Wieści z GS1
W nowocześnie zarządzanych szpitalach wykorzystuje się automatyczną identyfikację pacjentów, która ułatwia szybki dostęp do wszelkich informacji osobowych oraz stanu chorego. Czy zastosowanie kodów kreskowych do celów identyfikacji pacjentów jest jednak bezpieczne i czy nie zagraża ochronie danych osobowych pacjenta?
Celem artykułu jest zaprezentowanie uwarunkowań prawnych w Polsce dotyczących kodowania danych pacjenta oraz przedstawienie praktycznych sposobów ich realizacji na tle zidentyfikowanych na drodze obserwacji i badań ankietowych rozwiązań, stosowanych przez wybrane podmioty lecznicze w Polsce.
Ramy prawne stosowania kodów kreskowych służących identyfikacji pacjentów
Podstawowym aktem prawnym regulującym zagadnienia związane z identyfikacją pacjentów jest ustawa o działalności leczniczej. Już od momentu wejścia w życie przedmiotowej ustawy była ona dość szeroko komentowana w piśmiennictwie. Z pewnością taki stan rzeczy występował z uwagi na przedmiot regulacji, który obejmuje jedną z najbardziej wrażliwych kwestii, jaką są dane osobowe, w tym szczególnie informacje na temat stanu zdrowia poszczególnych pacjentów. Zgodnie z treścią art. 36 ust. 3 - 6 przywołanego aktu prawnego: (…)
3. Pacjentów szpitala zaopatruje się w znaki identyfikacyjne.
3a. W przypadku uzasadnionym stanem zdrowia pacjenta kierownik może podjąć decyzję o odstąpieniu od zaopatrywania tego pacjenta w znak identyfikacyjny. Informację w tym zakresie wraz z podaniem przyczyn odstąpienia zamieszcza się w dokumentacji medycznej pacjenta.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do pacjentów szpitala dla osób pozbawionych wolności oraz pacjentów szpitala lub oddziału psychiatrycznego.
5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 3, zawiera informacje pozwalające na ustalenie:
1) imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta,
2) w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu - imienia i nazwiska matki, płci i daty urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym, a w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej także cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się - zapisane w sposób uniemożliwiający identyfikację pacjenta przez osoby nieuprawnione.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, sposób i tryb zaopatrywania pacjentów w znaki identyfikacyjne,
2) sposób postępowania w razie stwierdzenia braku znaków identyfikacyjnych pacjentów szpitala - kierując się potrzebą zapewnienia identyfikacji pacjentów i ich bezpieczeństwa oraz koniecznością poszanowania ochrony danych osobowych.
W treści uzasadnienia do projektu ustawy o działalności leczniczej czytamy, że "Nową regulacją proponowaną w projekcie jest wprowadzenie obligatoryjnego stosowania znaków identyfikacyjnych zarówno osób zatrudnionych, jak i pacjentów szpitala. W odniesieniu do osób zatrudnionych realizacja tego obowiązku polega na noszeniu w widocznym miejscu identyfikatora zawierającego imię i nazwisko oraz funkcję tej osoby. Pacjenci także będą zaopatrywani w znaki identyfikacyjne w sposób zapewniający ochronę ich danych osobowych, zaś szczegółowo kwestie te uregulowane zostaną w rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Wprowadzenie omawianego obowiązku ułatwi pacjentom i osobom odwiedzającym łatwiejszy kontakt z personelem medycznym, a z drugiej strony szybką identyfikację pacjenta na terenie całego szpitala i udzielenie mu w razie potrzeby skutecznej pomocy". Niezaprzeczalnie cel, który przyświecał ustawodawcy, należy uznać za słuszny i w pełni uzasadniony, w szczególności ze względu na dążenia do zachowania ochrony danych osobowych pacjentów.
Artykuł zawiera 9600 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka