Logo
Wydrukuj tę stronę

Budowa gazociągu podmorskiego - wybrane problemy logistyczne

Wzrastające zapotrzebowanie na surowce energetyczne, zarówno na świecie, jak i w większości państw europejskich sprawia, iż większość państw podejmuje wysiłki dla maksymalizacji bezpieczeństwa energetycznego własnego państwa. Zintensyfikowało to działania prowadzące do rozbudowy infrastruktury połączeń rurociągowych między dostawcami a odbiorcami surowców energetycznych, w szczególności gazu ziemnego i ropy naftowej.
Występujące do drugiej połowy XX wieku ograniczenia techniczno - technologiczne sprawiały, iż początkowo bardzo dynamicznie rozwijał się jedynie lądowy transport przesyłowy. Postępujący rozwój technologiczny (obejmujący również doskonalenie metod budowy rurociągów podmorskich), połączony ze wzrastającym zapotrzebowaniem na surowce energetyczne i intensyfikacja pozyskiwania surowców energetycznych ze źródeł podmorskich sprawił, że budowanie podmorskich rurociągów przesyłowych stało się nie tylko realne, ale wraz z upływem czasu stawały się one coraz dłuższe. Charakteryzowały się one ponadto coraz większą przepustowością i były również układane na coraz większych głębokościach, nierzadko przekraczających 2 000 m. Współcześnie podmorskie ropociągi i gazociągi stają się coraz ważniejszym elementem regionalnych systemów przesyłowych.
Dokonując ogólnej systematyki podmorskich rurociągów i gazociągów wyróżnić możemy: rurociągi transportujące ropę naftową lub gaz ziemny od złóż podmorskich do terminali na wybrzeżu oraz rurociągi tranzytowe, transportujące surowce ze złóż na lądzie przez morze do innych lądowych terminali odbiorczych.
Mówiąc o problematyce budowy podmorskiego gazo- lub ropociągu odnosimy się zwykle od tego problemu, jako wyzwania inżynierskiego, pomijając lub umniejszając zagadnienia logistyczne oraz badawcze. (...)
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny