Miary ekoinnowacyjności jako element zielonego łańcucha dostaw
- Blanka Tundys
- Kategoria: Logistyka
Zmiany zachodzące w globalnej gospodarce oraz presja związana z wprowadzaniem zasad zrównoważonego rozwoju prowadzą do sytuacji poszukiwania przez zarządzających łańcuchami dostaw nowych rozwiązań, które zapewnią bardziej skuteczny i dbający o środowisko naturalne rozwój. Rozwiązania tego typu mogą być wspomagane przez wprowadzanie do gospodarki ekoinnowacji. Ich powiązanie z zielonym łańcuchem dostaw jest konieczne i może skutecznie wspomagać rozwój tej koncepcji. Znając miary ekoinnowacyjności można ocenić zarówno sam poziom wdrożenia nowoczesnych koncepcji w poszczególnych jednostkach, jak i zastosować je jako jeden z elementów pomiaru zielonego łańcucha dostaw.
Celem rozważań jest zaprezentowanie wybranych miar ekoinnowacyjności oraz wskazanie na ich użyteczność do pomiaru zielonego łańcucha dostaw. Rozważaniom towarzyszy następująca teza: miary ekoinnowacyjności wspierają procesy tworzenia nowego podejścia biznesowego jakim jest zielony łańcuch dostaw oraz mogą służyć jako element jego oceny (w aspekcie środowiskowym). Opracowanie ma charakter teoretyczno-przeglądowy z wyraźnym wskazaniem aspektów i możliwości wdrożenia w praktyce gospodarczej.
Teoretyczne aspekty rozważań - przegląd literatury
Ekoinnowacje
Rozpoczynając rozważania dotyczące ekoinnowacji należy pokrótce rozwinąć i scharakteryzować samo pojęcie innowacji. Klasyczne ujęcie innowacji i jej definicje zostały zaproponowane w 1911 r. przez J. Schumpetera. Ujęcie odnosiło się do rozwiązań technicznych i ich wpływu na gospodarkę. Klasyczne ujęcie ukierunkowane jest na technologię i prezentowany paradygmat innowacji przemysłowych. W miarę rozwoju gospodarczego i zmian zachodzących w gospodarkach, w tym coraz większego znaczenia usług, pojawiło się nowe pojęcie - innowacji w obszarze usług. Zainteresowanie tematyką oraz nowe pojęcie rozszerzali: Milles, Gallouj, Barras. W odniesieniu do obu podejść zasadne wydaje się wskazanie, iż oba rodzaje innowacji są już klasycznymi. Bez wątpienia gospodarka oparta na usługach potrzebuje innowacji w tym zakresie, a produkcyjna w zakresie produkcji, produktów i technologii.
Przywołując przedstawicieli literatury przedmiotu należy wskazać, iż wyróżnia się cztery typy innowacji: produktowe, procesowe, marketingowe i organizacyjne. Innowacją jest implementacja w praktyce nowego lub znacznie udoskonalonego produktu, procesu, metody marketingowej lub organizacyjnej. Należy wskazać, iż do innowacji można podchodzić jako do procesu liniowego (klasyczny, modele podażowe, przejście do następnego etapu procesu jest uzależnione od sukcesu w realizacji poprzedniego) lub nieliniowego (powiązanie czynników podażowych z popytowymi, logicznie sekwencyjny, chociaż niekoniecznie ciągły proces, który można podzielić na łańcuch funkcjonalnie odrębnych, lecz sprzężonych i współzależnych faz). Wraz z rozwojem gospodarczym i jego przeobrażeniami klasyczne ujęcie zamkniętych innowacji straciło na znaczeniu. Konkurencyjność organizacji jest możliwa do osiągnięcia za sprawą innowacji, jednak obecnie zmienił się sposób ich generowania. Właśnie otwartość procesów innowacyjnych może stać się gwarantem sukcesu rynkowego. W otwartym modelu innowacji istotne są zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne ścieżki tworzenia i wdrażania procesów innowacyjnych. Przy otwartym modelu istotna jest maksymalizacja wartości płynącej z różnych pomysłów, które mogą pojawić się zarówno w przedsiębiorstwie, jaki i poza jego granicami. Bazując na zaprezentowanych definicjach, zarówno w literaturze przedmiotu, jak i w praktyce gospodarczej pojawiło się pojęcie ekoinnowacji.
Artykuł zawiera 39550 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka