Logo
Wydrukuj tę stronę

Port morski Police a sieci logistyczne - analiza i ocena kierunków rozwoju portu

Ogólna charakterystyka portu polickiego
Zasadnicza część portu polickiego usytuowana jest na lewym brzegu Kanału Polickiego i mimo, że nie posiada bezpośredniego dostępu do otwartego morza, łączy go z nim droga wodna, przebiegająca przez ujściowy odcinek Odry, Zalew Szczeciński, Kanał Piastowski i Świnę. Port składa się z czterech komplementarnych terminali portowych:
• Terminal Morski
• Terminal Barkowy
• Terminal Mijanka
• Terminal Gunica.
Potencjał ten uzupełnia przystań na rzece Łarpi, predestynowana do rozwoju funkcji mariny żeglarskiej. Port Police jest piątym pod względem wielkości przeładunków portem morskim w Polsce. Zgodnie z nomenklaturą wprowadzoną przez ustawę o portach i przystaniach morskich, zaliczany jest do portów nie mających podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej. W porcie dominowała dotychczas funkcja transportowa, realizowana przede wszystkim na potrzeby Zakładów Chemicznych „Police” SA (funkcja portu zakładowego). Port wyspecjalizował się w przeładunkach towarów masowych, takich jak: fosforyty, apatyty, ruda ilmenitowa, sól potasowa, nawozy, amoniak i kwas siarkowy. W wielkości przeładunków dominują fosforyty na wejściu (około 50% całości przeładunków) oraz nawozy na wyjściu (około 30% całości przeładunków). Jeżeli nie kolidowało to z obsługą ładunkową na rzecz Kombinatu, przeładunki realizowano również na rzecz innych podmiotów. Do głównych użytkowników Portu Polickiego (poza Z.Ch. „Police” SA) należy zaliczyć Polchar (importer węgla, producent koksiku), Kemipol (importer wodorotlenku glinu na własne potrzeby), czy Zakłady Chemiczne w Wirowie (importer apatytów). Działalność na rzecz innych, niż Zakłady klientów napotyka problemy związane z priorytetem obsługi Z.Ch. „Police” SA. Działalność eksploatacyjną na terenie portu prowadzi Zakład Transportu Wodnego Z.Ch. Police. Przedpole portu polickiego wiąże się ściśle z potrzebami importowymi na surowce, niezbędne w procesach technologicznych Kombinatu oraz z kierunkami eksportu półproduktów i wyrobów gotowych Z.Ch. „Police” SA.

Ze względu na kierunki przywozowe, najważniejsze znaczenie dla portu polickiego posiadają wschodni sąsiedzi Polski - Rosja i Białoruś (sól potasowa, apatyty), kraje Maghrebu - Maroko, Tunezja oraz kraje Bliskiego Wschodu - Jordania i Syria (fosforyty). Duże znaczenie odgrywa również import z Norwegii (ilmenit, szlaka ilmenitowa). Do głównych kierunków wywozowych w poszczególnych grupach należą:
• Niemcy i Skandynawia - w eksporcie amoniaku
• Wielka Brytania - w eksporcie kwasu siarkowego i nawozów
• Hiszpania i Brazylia - w eksporcie nawozów.

Przyjęty przez Z.Ch. „Police” SA w 2004 r. biznesplan indywidualnej strategii restrukturyzacji i prywatyzacji Spółki zakładał, że portem Police zarządzać będzie wyodrębniona spółka z udziałem gminy Police. 22 września 2004 r. Zarząd Z.Ch. „Police” SA zdecydował o powołaniu Spółki zarządzającej zakładowym portem. Uchwałę o utworzeniu spółki „Port Morski w Policach Sp. z o.o.” jednomyślnie przyjęli radni gminy Police w październiku 2004 r. Warunkiem powołania podmiotu, który miałby zarządzać portem Police, było przyjęcie umowy spółki regulującej podstawowe zasady jej funkcjonowania, co nastąpiło 23 listopada 2004 r. Spółka z o.o. Port Morski w Policach (przemianowana w okresie późniejszym na Zarząd Morskiego Portu Police Sp. z o.o.) nabyła osobowość prawną po wpisaniu jej 13 grudnia 2004 r. do rejestru handlowego w Wydziale Gospodarczym Sądu Rejonowego w Szczecinie. Główne kierunki rozwoju funkcji gospodarczych portu Police Autorzy przedmiotu są zgodni, iż wszystkie czynniki lokalizacji szeroko rozumianej działalności gospodarczej portu morskiego oddziałują na korzyść lokowania różnorodnych usług w porcie morskim. Porty bowiem, jako węzłowe punkty transportowe, w szczególnie korzystny sposób spełniają warunki kompleksowego podejścia logistycznego - minimalizacji kosztów transportowych i innych składników kosztów logistycznych procesu dystrybucji towarów między układami produkcji i konsumpcji.

Przy odpowiednim uzupełnieniu wspomnianych walorów portów morskich i występowania czynników zależnych od gmin portowych (między innymi charakter administracji samorządowej oraz aktywność i operatywność jej działania, stosowane bodźce ekonomiczne, prawidłowo rozwinięta infrastruktura drogowa i przesyłowa, funkcjonujące instytucje otoczenia biznesu) można mówić o sprzyjającym środowisku dla inwestorów. Wspomniana oferta musi być szeroka, gdyż dla każdego przedsiębiorstwa istnieje inna, charakterystyczna kombinacja czynników lokalizacji, wyznaczająca dla niego najkorzystniejsze miejsce działalności gospodarczej. Transformacja portu polickiego od portu zakładowego do portu uniwersalnego związana jest z dywersyfikacją istniejących portowych funkcji gospodarczych. Wspomniana dywersyfikacja dotyczyć będzie przede wszystkim funkcji transportowej i przemysłowej. Nie należy również wykluczyć rozwoju na terenach portu polickiego lub z nim sąsiadujących funkcji handlowej oraz dystrybucyjno – logistycznej. Ważną kwestię stanowi wysoki poziom realizowanych usług, uwzględniający wymagania stawiane przez klientów portu.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 1/2007.

Ostatnio zmieniany w poniedziałek, 16 kwiecień 2007 14:43
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny