Modele inicjowania centrów logistycznych - cz. 2

Modele realizacyjne
Podobnie jak w przypadku inicjowania budowy centrów logistycznych można wyróżnić określone modele realizacyjne. Modele zostały sformułowane na podstawie analiz funkcjonujących centrów logistycznych i syntezy ich wyników oraz zebranych doświadczeń poszczególnych konsorcjów realizacyjnych.

Model włoski
Włoskie centra logistyczne mają wspólne cechy, które charakteryzują sposób, w jaki były i nadal są realizowane:
1. Budowa centrów logistycznych ma wsparcie rządu włoskiego i odbywa się w oparciu o plany rządowe, wspierane działaniami legislacyjnymi.
2. Inicjatorem budowy centrów logistycznych jest sektor publiczny, przy czym
w przedsięwzięcia angażują się wspólnie samorządy lokalne i regionalne - zarządy miast i regionów oraz izby gospodarcze i handlowe.
3. Typową formą organizacyjną jest spółka kapitałowa (spółka akcyjna), w której sektor publiczny posiada ponad 50% akcji. Spółka umożliwia współuczestnictwo
w inwestycji instytucjom sektora publicznego i firmom prywatnym, zapewniając tym pierwszym sprawowanie kontroli nad spółką. Tego typu konstrukcja spółki zapewnia dopływ prywatnego kapitału, a jednocześnie umożliwia spełnienie wymogów stawianych przez Unię Europejską podmiotom ubiegającym się o dofinansowanie.
4. W odróżnieniu od innych modeli, włoskie centra logistyczne są właścicielami znaczącej części infrastruktury: terminala kontenerowego, budynków biurowych, magazynów itp., które wynajmują użytkownikom.
Obok instytucji sektora publicznego udziałowcami spółek budujących centra logistyczne są koleje włoskie i inni operatorzy logistyczni, przewoźnicy i spedytorzy, banki, firmy ubezpieczeniowe, firmy usługowe obsługujące transport i inne.
Włoskie centra logistyczne nie miały problemów z pozyskaniem użytkowników, którzy by je zasiedlili, a zróżnicowanie rozwoju gospodarczego kraju wpłynęło na decyzje planistyczne, które kierunkują dalsze inwestycje w centra logistyczne na południe Włoch, gdzie rozwój gospodarczy i działalność przemysłowa przedsiębiorstw były znacznie mniejsze niż w północnych regionach kraju.

Model niemiecki
Niemiecki model budowy centrów logistycznych ma, podobnie jak w przypadku innych inwestycji infrastrukturalnych, silne wsparcie sektora publicznego wszystkich szczebli, a udział tych instytucji ma oparcie w ustawach federalnych i prawie krajów związkowych. W ramach przyjętego master planu centrów logistycznych budżet federalny uczestniczy w finansowaniu inwestycji poprzez Duetsche Bahn AG (zgodnie z ustawą federalną rząd federalny posiada w BD AG ponad 50% akcji), dotacje celowe do budżetów krajów związkowych oraz dotacje celowe i pożyczki zwrotne dla konkretnych inwestycji.
Wsparcia finansowego inwestycjom w centra logistyczne udzielają także kraje związkowe
i samorządy lokalne, angażując środki finansowe w ramach różnych modeli finansowania inwestycji.
W niemieckim modelu realizacyjnym, podobnie jak we włoskim, zwraca uwagę udział sektora publicznego zarówno w fazie planowania jak i realizacji inwestycji.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 5/2004.
Ostatnio zmieniany w czwartek, 17 maj 2007 16:05
Więcej w tej kategorii: « Ocena dostawców i logistyczna obsługa klientów w Volvo Polska Sp. z o.o. - cz. 1 Logistyka produkcji w firmie wytwarzającej wyroby o krótkim okresie trwałości »
Zaloguj się by skomentować