Gospodarka światowa metropolizuje się. Obszar metropolitalny jest wielkim kompleksem rezydencjonalnym, instytucjonalnym i komunikacyjnym, znaczącym w gospodarce i polityce. Głównym kryterium delimitacji obszarów metropolitalnych jest zawartość i gęstość sieci osiedleńczej oraz koncentracja instytucji świadczącej usługi w skali ponadkrajowej.
Dla większości przedsiębiorstw sektora farmaceutycznego rynek przez wiele lat stwarzał komfortowe warunki, dające wysoką rentowność i ciągły wzrost wielkości sprzedaży.
Przemiany polityczne zachodzące w Polsce w końcu lat osiemdziesiątych XX wieku, zapoczątkowały wiele zmian w gospodarce narodowej. Zostały one jeszcze bardziej zintensyfikowane w wyniku dążenia Polski do integracji z państwami Unii Europejskiej.
Dystrybucja jest narzędziem marketingowym wykorzystywanym w celu organizowania dostępnych i dogodnych dla odbiorców miejsc oraz sposobów sprzedaży produktu. Działalność ta ma charakter procesowy i opiera się na wszystkich funkcjach zarządzania (planowanie, organizowanie, kierowanie i kontrolowanie). Podstawą procesu dystrybucji są kanały dystrybucji. W sektorze hutniczym jest to określona organizacja sprzedaży wyrobów hutniczych. Na tę organizację składają się wszystkie podmioty gospodarcze, których zadaniem jest zaoferowanie wyrobów nabywcom. W przeciwieństwie do krajów Unii Europejskiej, gdzie dystrybucja wyrobów hutniczych odbywa się w większości za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm (sieci) dystrybucji, w Polsce dystrybucja ma charakter bezpośredni – zajmują się nią producenci (huty). Taka sytuacja nadmiernie obciąża kosztami i ryzykiem producentów. W przyszłości producenci będą poszukiwać wyspecjalizowanych sieci dystrybucji wyrobów hutniczych. Z drugiej jednak strony, liczący się dystrybutorzy (Konsorcjum Stali, Progres) zdywersyfikują strategie działań, stawiając nie tylko na dystrybucję wyrobów, ale także na produkcję konstrukcji stalowych we własnych zakładach i zbrojarniach. W artykule podano więcej szczegółów, co do kierunku zmian na rynku dystrybucji wyrobów hutniczych.
Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 1
Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 3
Rosnące znaczenie SCM jako integrującego elementu w procesach biznesowych, wykraczających poza obszary funkcjonalne i granice firm, wymaga pewnego generalnego zrozumienia charakteru tych związków na poziomie kierowania przedsiębiorstwem. Dla menedżerów zarządzających łańcuchami dostaw oznacza to wysokie wymagania odnośnie zrozumienia sposobu funkcjonowania łańcuchów tworzenia wartości. Rozpiętość problemów rozpościera się bowiem od zarządzania partnerstwem z dostawcami w sferze zaopatrzenia, aż do dystrybucji i opiekowania się klientami w kanałach zbytu.
Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 2
Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 3
Charakter zmian w otoczeniu rynkowym
Zarządzanie łańcuchem dostaw (ang. Supply Chain Management - SCM) nie jest już w gospodarce czymś nowym, chociaż pojęcie to jest różnie interpretowane. SCM jest zorientowaną na przepływ i procesy oraz popyt optymalizacją, wykraczającą poza ramy przedsiębiorstw - uczestników sieci, tworzących dodatkową wartość w celu realizacji zrównoważonego potencjału obniżki kosztów oraz potencjału wzrostu wartości. Przy analizie łańcuchów tworzenia wartości muszą być uwzględnione różne warstwy (poziomy), które je stanowią: fizyczna infrastruktura podmiotów w sieci, procesy biznesowe, struktury organizacyjne i zbiory funkcji, jak również systemy informatyczne.