Outsourcing, z j. angielskiego outside-resource-using oznacza korzystanie z zewnętrznych źródeł dostawy. W rzeczywistości firmy decydują się na wyodrębnienie ze swojej działalności pewnych obszarów o mniejszym znaczeniu z punktu widzenia tworzenia przewagi konkurencyjnej i przekazanie ich realizacji na zewnątrz oraz koncentracji na umiejętnościach kluczowych.
Na każdym kroku w infrastrukturze procesów logistycznych napotykamy na elementy, a także całe urządzenia wykonane z tworzywa sztucznego. Są to różnego rodzaju osłony, elementy tzw. stolarki budowlanej, obudowy sprzętu informatycznego itp.
Stały postęp techniczny sprawia, że ciągle trwają poszukiwania nowych rozwiązań eliminujących uciążliwą pracę dla ludzi. Dotyczy to szczególnie prac transportowych podczas produkcji masowej, przy jednoczesnym wzroście wydajności i dokładności realizowanych czynności, przy zachowaniu wysokiego stopnia bezpieczeństwa. Opracowywane są nowe rozwiązania wykorzystujące wysokie technologie. Również w logistyce obserwowane są tego typu działania.
1. Wprowadzenie.
W okresie ogólnie panującej w kraju i na świecie nadprodukcji żywności, efektywność działalności przedsiębiorstw należących do sektora rolno-spożywczego, można poprawić przede wszystkim w wyniku redukcji kosztów wytwarzania. W przedsiębiorstwach tego sektora, z uwagi na specyfikę surowców i produktów w nich wytwarzanych (są zaliczane do tzw. dóbr szybkorotujących o ograniczonej trwałości), dużego znaczenia nabiera kwestia organizacji przepływu strumieni rzeczowych oraz trafnych decyzji sterujących tymi przepływami. W naszym kraju do tej pory, we wdrażaniu zasad logistyki zdecydowanie dominują przedsiębiorstwa przemysłowe, w przeciwieństwie do przedsiębiorstw działających w sektorze gospodarki rolno-żywnościowej, gdzie w zależności od rodzaju branży kwestia ta jest jeszcze czasami w sferze projektów, lub wcale nie podnoszona. Dotyczy to w szczególności dużych wielkoobszarowych przedsiębiorstw rolnych, które jak już kiedyś stwierdzono, są przedsiębiorstwami transportowymi "wbrew swojej woli". Nieco lepiej sytuacja ta przedstawia się w przedsiębiorstwach zajmujących się przetwórstwem żywności. W miarę wdrażania zasad gospodarki rynkowej, w kadrze kierowniczej tych przedsiębiorstw szybko wzrasta świadomość, że procesy przepływu strumieni surowców i produktów w obrębie przedsiębiorstwa stanowią tylko część łańcucha logistycznego mającego swój początek u wytwórcy surowców, a koniec u odbiorcy (konsumenta) finalnego produktu. Zatem efekt finalny przedsiębiorstwa będzie w dużej mierze zależał od sprawnie funkcjonującego całego łańcucha logistycznego określonych produktów. Świadomość ta nakazuje ścisłą współpracę z dostawcami i odbiorcami.
W niniejszym artykule zaprezentowano funkcjonowanie modelu łańcucha logistycznego, który wdrożono w przedsiębiorstwie zajmującym się skupem (w części również produkcją), przetwórstwem i dystrybucją specyficznego towaru, jakim jest mięso indycze.
Odpowiedzialność za katastrofę ponosi producent regałów oraz kierownictwo zakładu. Redakcja "Logistyki" nie zaleca forsowania czynnika kosztowego jako najważniejszego element decydującego o wyborze projektu magazynu. Prawidłowy projekt oraz właściwa eksploatacja oszczędza zdrowie i życie pracowników, którego nie da się oszacować w monetach. Dlatego w piątym artykule z cyklu dotyczącym bezpieczeństwa prezentujemy najważniejsze elementy, które trzeba uwzględnić przy wyborze projektu magazynu oraz jego wyposażenia.
Uprzywilejowany przedsiębiorca czyli AEO w łańcuchach dostaw - cz. 2
Przepływ towarów - ograniczenia i korzyści AEO
Globalna gospodarka daje każdemu przedsiębiorcy możliwości, których trudno nie doceniać. W Unii Europejskiej wzrastająca liczba przesyłanych przez granice wewnętrzne i zewnętrzne towarów nie pozostała niezauważona przez celników. Władze celne poszczególnych krajów musiały stanąć przed dylematem, w jaki sposób nie utrudniać coraz większego handlu i jednocześnie zapewnić bezpieczeństwo przepływu dóbr przez granice. W szczególności bezpieczeństwo z racji wzrostu zagrożenia terrorystycznego stało się priorytetem władz UE. Te dwa sprzeczne zagadnienia - potrzeba ułatwień oraz zapewnienie bezpieczeństwa pogodzono w jednym mechanizmie - instytucji "upoważnionego przedsiębiorcy" (ang. Authorised Economic Operator - AEO). Prawo UE (rozporządzenie Komisji Europejskiej (WE) nr 1875/2006 z 18 grudnia 2006 roku (Dz.Urz. WE L 360)) określa mianem AEO każdego uczestnika łańcucha dostaw, który spełnił określone warunki. Warunki te to nic innego, jak szereg kryteriów, które przedsiębiorca musi spełnić, i które przed przyznaniem tytułu AEO będą skrupulatnie weryfikowane przez służby celne. Po spełnieniu tych kryteriów służby celne UE będą miały pewność, iż przedsiębiorca AEO jest wiarygodnym partnerem i potrafi dbać o bezpieczeństwo łańcucha dostaw. Przełoży się to na uwzględnienie przez służby celne tej wiarygodności w niższych ocenach ryzyka, realizowanej przez celników. Niższe ryzyko przekłada się bezpośrednio na mniejsze zainteresowanie służb celnych. Od 1 stycznia 2008 roku o status AEO mogą ubiegać się również firmy mające swoją siedzibę na terenie naszego kraju. Co można dzięki otrzymaniu takiego statusu zyskać? Podsumowując wiele korzyści, wskazanych w rozporządzeniach można przyjąć, iż przede wszystkim czas, który w operacjach logistycznych jest najbardziej cenny, jest najważniejszą z nich. Przedsiębiorca może liczyć na następujące ułatwienia ze strony służb celnych:
W efektywnie realizowanych procesach logistycznych powszechnie mamy do czynienia z daleko posuniętą mechanizacją prac. Jest to możliwe w wyniku szerokiego wykorzystywania urządzeń pomocniczych, do których należą między innymi różnego rodzaju palety ładunkowe. Wśród nich najbardziej rozpowszechnione są palety ładunkowe płaskie drewniane czterowejściowe, o wymiarach płyty nośnej 800 mm x 1 200 mm, jako urządzenia wielokrotnego użytku. Właśnie w odniesieniu do tych palet ładunkowych pojawił się problem. Wynika on stąd, że w obrocie występują dwie odmiany tego rodzaju palet. Przyznać trzeba, iż wielu użytkowników obie te palety określa jako typu EUR, co nie jest prawdą. Dla zapewnienia ich odpowiedniej jakości, powinny być produkowane w oparciu o szeroko akceptowane normy, czy karty.
Trudno wyobrazić sobie efektywną realizację procesów logistycznych bez zastosowania mechanizacji czynności przeładunkowych i transportu technologicznego. Do realizacji tych czynności wykorzystywane są różne urządzenia. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych grup urządzeń transportu technologicznego są wózki jezdniowe ręczne i napędzane, a wśród nich wózki podnoszące oraz ciągnikowe. Do grupy wózków podnoszących zalicza się wózki unoszące i podnośnikowe. Korzystając z terminologii dotyczącej wózków jezdniowych, zawartej w normach:
- PN-ISO 5053:1999 Wózki jezdniowe napędzane. Terminologia
- PN-M-78100:1977 Wózki jezdniowe napędzane. Podział, określenia i symbole
- PN-M-78101:1977 Wózki jezdniowe ręczne i doczepne. Podział, określenia i symbole