Zaloguj się

Wybrane problemy wyznaczania przebiegu trasy kolejowej z wykorzystaniem rozwiązań sieciowych gps

Streszczenie: W pracy zwrócono uwagę na niewystarczającą skuteczność stosowanych dotychczas na kolei metod kształtowania osi toru w płaszczyźnie poziomej. Sformułowano tezę, że możliwości radykalnej poprawy sytuacji stwarza metoda ciągłych pomiarów satelitarnych GPS, zastosowana przez zespół naukowy z Politechniki Gdańskiej.
Przedstawiono ogólną charakterystykę pomiarów satelitarnych i opisano przebieg przeprowadzonych badań terenowych. Zrealizowane badania wykazały, że wykorzystanie techniki pomiarów GPS umożliwia bardzo precyzyjne określenie danych do projektowania modernizacji linii kolejowej (kierunków głównych i kąta zwrotu trasy). Pozwalają one na ocenę położenia prostych odcinków toru, a także odtworzenie rejonów zmiany kierunku trasy.
Przedstawiono założenia nowej metody projektowania osi toru (w lokalnym układzie współrzędnych), dostosowanej do satelitarnej techniki pomiarowej.
1. WPROWADZENIE
Jednym z kluczowych problemów występujących w drogach kolejowych i bezpośrednio związanych z kwestią prędkości jazdy pociągów jest metodyka regulacji osi torów [2].
Regulacja osi toru kolejowego to właściwie ponowne projektowanie i tyczenie jego osi, przede wszystkim w celu usunięcia powstałych deformacji poziomych lub skorygowania niewłaściwego układu geometrycznego.
Istnieje cały szereg metod, umożliwiających określenie wartości przesunięć poprzecznych rusztu torowego; są one wykorzystywane przez automatyczną podbijarkę realizującą proces regulacji geometrycznej. Zdecydowana większość z tych metod bazuje na określeniu kształtu osi istniejącego toru w sposób niejako pośredni, na podstawie
pomiarów strzałek [8]. Działania projektowe są więc prowadzone nie na rzeczywistym układzie, lecz na jego transformacji poziomej. Prowadzi to do poważnych nieścisłości.
Ujawniło się to podczas wprowadzania coraz doskonalszych maszyn torowych, w tym przede wszystkim podbijarek automatycznych, wyposażonych w wewnętrzne bazy pomiarowe układu geometrycznego toru [5]. W wyniku niedokładności projektowych wiele łuków kołowych zostało zniekształconych, zwłaszcza w rejonie krzywych przejściowych. Na odcinkach (teoretycznie) prostych, przylegających do tych łuków, pojawiły się krzywizny odwrotne, będące najczęściej wynikiem błędnego określenia wartości rzeczywistego kąta zwrotu trasy na potrzeby projektu regulacji. (...)

Artykuł zawiera 24923 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Zaloguj się by skomentować