Logo
Wydrukuj tę stronę

Możliwości i ograniczenia lotu wznoszącego statku powietrznego

Przedmiotem analizy jest tor odrzutowego statku powietrznego w locie wznoszącym w układzie symetrycznym. Przeanalizowano lot wznoszący z najbardziej stromy, najszybszy oraz lot wznoszący bez pracującego silnika. Opracowano model matematyczny oraz komputerowy przy wykorzystaniu programu MATLAB - Simulink i przeprowadzono symulację dla różnych prędkości lotu i kątów pochylenia.
1. WSTĘP
Czas osiągnięcia określonej wysokości jest istotnym parametrem charakteryzującym dany statek powietrzny. Prędkość wznoszenia będzie tym większa im mniejsza będzie masa samolotu i większy nadmiar ciągu silnika odrzutowego. Niekiedy w literaturze spotyka się określenie ciąg jednostkowy samolotu, który jest stosunkiem ciągu zespołu napędowego do masy (siły ciężkości) samolotu. Samolot dysponujący większym ciągiem jednostkowym posiada przewagę w płaszczyznach pionowych i skośnych podczas walk powietrznych.
Współczesne samoloty podczas pracy silnika na zakresie maksymalnym z dopalaniem posiadają ciąg jednostkowy większy od jedności. Rozpatrywany statek powietrzny w artykule posiada ciąg jednostkowy na zakresie maksymalnym pracy silnika dla masy
3800 kg ≈ 0.29, natomiast dla masy 3000 kg ≈ 0.36. W niektórych sytuacjach wymagane jest nabranie określonej wysokości kosztem utraty prędkości. Sytuacje takie występują podczas lotów koszących. W przypadku awarii silnika należy osiągnąć wysokość 250 m.
Przeanalizowano możliwości naboru wysokości dla masy samolotu wynoszącej 3300 kg, co odpowiada masie samolotu z 1 pilotem, bez podwieszeń i pozostałością ok. 800 litrów paliwa w zbiornikach. (...)

Artykuł zawiera 13817 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny