Infrastruktura transportowa w polskich politykach: regionalnej i przestrzennej
- Nina Drejerska
- Kategoria: Transport i spedycja
Rezultaty badań prowadzonych przez przedstawicieli różnych ośrodków naukowych czy też organizacji międzynarodowych (na przykład OECD) dowodzą, że infrastruktura transportowa nie powoduje sama w sobie wzrostu gospodarczego. Czynnik ten oddziałuje łącznie z odpowiednim poziomem kapitału ludzkiego i innowacji. Innymi słowy, zwiększona gęstość autostrad może otworzyć nowe rynki dla firm lokalnych ale do wykorzystania tych moż li wo ści nie zbęd ne są potencjał ludzki i innowacyjny. Z drugiej strony, rozwinięta i dobrej jakości infrastruktura transportowa może spowodować również zaostrzoną konkurencję, która przy braku potencjałów endogenicznych doprowadzi lokalne przedsiębiorstwa do upadku bądź zmiany miejsca prowadzenia działalności.
W kontekście aktualnej polityki regionalnej w Polsce można stwierdzić, że infrastruktura transportowa jest ważnym czynnikiem zarówno umożliwiającym dalszy rozwój obszarów już wysoko rozwiniętych, tak zwanych „lokomotyw wzrostu”, ale jest też niezbędnym warunkiem rozprzestrzeniania impulsów rozwojowych do obszarów/regionów słabiej rozwiniętych i problemowych. Takie podejście do rozwoju regionalnego (obszary o już rozwiniętych przewagach konkurencyjnych vs. potencjalne obszary dyfuzji procesów rozwojowych) można odnaleźć w Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2010 - 2020: Regiony, Miasta, Obszary Wiejskie (KSRR). Znaczenie przypisywane infrastrukturze transportowej odzwierciedla przyjęty w Strategii model polityki regionalnej oparty na konkurencyjności i spójności.
Ważnym aspektem prowadzenia polityki rozwoju regionalnego, szczególnie w zakresie infrastruktury transportowej, jest jej oparcie o dobrze przygotowane koncepcje/plany zagospodarowania przestrzennego, a więc nawiązanie do krajowej polityki przestrzennej. W tej sytuacji istotne jest więc odwołanie do długo przygotowywanej Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 (KPZK), której zapisy chociaż opracowywane niemalże równolegle z KSRR, określają przestrzenne uwarunkowania realizowana polityki regionalnej.
Celem opracowania jest identyfikacja znaczenia i kierunku wspierania rozwoju infrastruktury transportowej w ramach polskiej polityki regionalnej i polityki przestrzennego zagospodarowania kraju. Realizacja tak postawionego celu jest możliwa przy wykorzystaniu metody opisowej w oparciu o przegląd literatury i różnego rodzaju dokumentów oraz analiz dotyczących zarówno samej polityki regionalnej sensu stricto, jak i szczegółowiej roli transportu w rozwoju regionalnym. (...)
Ważnym aspektem prowadzenia polityki rozwoju regionalnego, szczególnie w zakresie infrastruktury transportowej, jest jej oparcie o dobrze przygotowane koncepcje/plany zagospodarowania przestrzennego, a więc nawiązanie do krajowej polityki przestrzennej. W tej sytuacji istotne jest więc odwołanie do długo przygotowywanej Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 (KPZK), której zapisy chociaż opracowywane niemalże równolegle z KSRR, określają przestrzenne uwarunkowania realizowana polityki regionalnej.
Celem opracowania jest identyfikacja znaczenia i kierunku wspierania rozwoju infrastruktury transportowej w ramach polskiej polityki regionalnej i polityki przestrzennego zagospodarowania kraju. Realizacja tak postawionego celu jest możliwa przy wykorzystaniu metody opisowej w oparciu o przegląd literatury i różnego rodzaju dokumentów oraz analiz dotyczących zarówno samej polityki regionalnej sensu stricto, jak i szczegółowiej roli transportu w rozwoju regionalnym. (...)
Artykuł zawiera 21410 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka 6/2011