Logo
Wydrukuj tę stronę

Dokładność pozycjonowania współczesnych systemów nawigacji satelitarnej a przepustowość portów lotniczych

W grudniu 2009 roku w rejonie lotniska Warszawa Okęcie wprowadzono precyzyjną nawigację obszarową o dokładności ± 1 mila morska (± 1 852 m). W pracy analizowany jest problemem jak wprowadzenie nowych metod pozycjonowania i nawigacji w rejonie portów lotniczych wpływa na przepustowość i bezpieczeństwo operacji lotniczych. Podstawowym parametrem oceny nawigacyjnej portu lotniczego i jego rejonu jest przepustowość dla operacji lotniczych startu i lądowania. Do wyznaczenia wpływu zmiany sposobu nawigacji na przepustowość portu lotniczego opracowano uproszczony model operacyjny rejonu portu lotniczego.
WPROWADZENIE
Nawigacja satelitarna jest działem nawigacji wykorzystującym sygnały nawigacyjne ze sztucznych satelitów umieszczonych na orbitach okołoziemskich. Sygnały te są wykorzystywane głównie do określenia położenia odbiornika. Aktualnie podstawowe systemy nawigacji satelitarnej to: GPS NAVSTAR i GLONAS, w opracowaniu i budowie są systemy
GALILEO i BAIDOU.
1. SYSTEM NAWIGACJI SATELITARNEJ GPS NAVSTAR
GPS (Global Positioning System) NAVSTAR (Navigation Satellite Time and Ranging) jest nawigacyjnym satelitarnym systemem pozycjonowania i koordynacji czasu kontrolowanym przez armię USA. Pierwszy satelita systemu został umieszczony na orbicie w
1978 r. Z czasem system wielokrotnie był modernizowany. System umożliwia dokładne określenie pozycji (pozycjonowanie), ale także czasu z dokładnością do 10 −9 w standardzie
UTC (Universal Time Coordinated). Na system GPS NAVSTAR składają segment satelitarny, kontroli i użytkownika:
• segment satelitarny składa się z 24 satelitów rozmieszczonych na sześciu orbitach, co pozwala na odbiór sygnału z 5 - 12 satelitów z każdego punktu kuli ziemskiej, dodatkowo kilka satelitów służy do zastąpienia innego satelity w przypadku jego awarii, (...)
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny