Logo
Wydrukuj tę stronę

Transport pasażerski w wybranych aglomeracjach Ameryki i Azji

Polecamy! Transport pasażerski w wybranych aglomeracjach Ameryki i Azji

W Chinach reformy rolnictwa, wzrost wydajności produkcji i industrializacja kraju powodują, że wzrasta liczba ludności mieszkającej w miastach (w 2005 roku 31% ludności żyło w obszarach zurbanizowanych, w roku 2010 liczba ta zwiększyła się do około 40%, a po roku 2025 ma wzrosnąć aż do 60%). Podobnie w Stanach Zjednoczonych - większość ludności zamieszkuje miasta (kilkudziesięciomilionowe skupiska miejskie rozlokowane są wzdłuż Wschodniego Wybrzeża).

Japonia jest krajem o stosunkowo niewielkiej powierzchni (377 900 km kw., z czego aż 4/5 zajmują góry i obszary nie nadające się do zasiedlania), w stosunku do zamieszkującej ją liczby ludności (127 716 000), co niejako naturalnie predysponuje rozwój aglomeracji. Większość ludności kraju stanowią mieszkańcy trzech głównych miast: Tokio, Nagano i Osaki.
Inaczej sytuacja wygląda na przykład w Rosji, kraju o ogromnej przestrzeni i bardzo niewielkim zagęszczeniu ludności - na 1 km kw. zaledwie 8 osób (warto przypomnieć, że w Unii Europejskiej regiony, które nie przekraczają tej gęstości zaludnienia zostały objęte w ramach polityki regionalnej zasięgiem celu 1 z uwagi na nienaturalnie niskie zagęszczenie). Sytuacja jest tam więc specyficzna, co w wielu przypadkach skazuje mieszkańców tego kraju na komunikację lotniczą (80% ludności zamieszkuje europejską część Rosji).

Zwiększający się współczynnik urbanizacji powoduje, że coraz większego znaczenia nabiera transport miejski. W omawianych państwach często ponad 70% ludności mieszka w miastach. Tereny zurbanizowane zajmują coraz to więcej powierzchni, co znacznie utrudnia możliwość rozbudowy arterii komunikacyjnych, a potrzeby przemieszczania się są bardzo duże. Najtrudniejsza sytuacja jest w wielkich aglomeracjach, takich jak Nowy Jork, Szanghaj, Pekin, czy Tokio, których wielkość - wraz z zespołami miejskimi i ludnością napływową - dochodzi od 10 mln do 15 mln ludzi.

Rozwój transportu miejskiego w wybranych aglomeracjach
Nowy Jork jest to położone w stanie Nowy Jork, największe pod względem liczby ludności (8 274 527 osób w 2007 roku; w aglomeracji 21,5 mln) miasto w Stanach Zjednoczonych (zwane także "miastem, które nigdy nie zasypia", czy "Wielkim Jabłkiem" - ang. Big Apple). Jego powierzchnia wynosi 1214 km kw., a gęstość zaludnienia wynosi około 10 000 osób na km kw. Miasto to, uważane za światowe centrum między innymi reklamowe i medialne (do niedawna także finansowe), jest podzielone na 5 dzielnic: Queens, Bronx, Brooklyn, Manhattan oraz Staten Island. Najczęściej wybieranym i najkorzystniejszym środkiem transportu do poruszania się w jego obrębie jest metro. Opcjonalnym środkiem transportu, obsługującym przewóz pasażerów, są natomiast dobrze rozwinięte połączenia autobusowe (tabela 1). Departamenty powołane w celu nadzoru nad transportem w Nowym Jorku skutecznie realizują programy rozwijające infrastrukturę transportu miejskiego. Wysoki budżet pozwala na utrzymanie dróg, mostów i tuneli w bardzo dobrym stanie technicznym, dzięki czemu nie powstają utrudnienia w ruchu pasażerskim. Władze miasta realizują także programy proekologiczne, zapobiegające skutkom przeciążenia transportu miejskiego wielkich aglomeracji. Polityka miasta nakłania pracodawców by preferowali bardziej ekonomiczne sposoby transportu swoich pracowników, a społeczeństwo do zmian w sposobie podróżowania. Ułatwieniem jest funkcjonujący w Nowym Jorku zintegrowany program opłat za przejazdy pasażerskie komunikacją miejską (strukturę przewozów pasażerskich poszczególnymi środkami transportu w Nowym Jorku przedstawiono na rysunku 1).

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 2/2012.

Ostatnio zmieniany w poniedziałek, 11 luty 2013 13:59
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny