W prezentowanej tutaj koncepcji ryzyko jest konstruktem „wielowymiarowym” i dotyczy wszystkich efektów negatywnych transportu (ENT-ów).
Chodzi między innymi o ryzyka: utraty życia (aspekt bezpieczeństwa), degradacji środowiska naturalnego, powstania kongestii transportowej.
1. WSTĘP
Głównym celem zarządzania systemami transportu jest bezpieczna, sprawna i ekonomicznie uzasadniona realizacja procesów roboczych transportu, przy istniejących uwarunkowaniach technicznych, organizacyjnych i ekonomicznych, [1]. Bezpieczeństwo transportu, to tylko jedna z cech systemu transportowego. Oznacza to, że zarządzanie bezpieczeństwem transportu jest zadaniem quasi-optymalizacyjnym; jeżeli bowiem przyjąć jako cel maksymalizację poziomu bezpieczeństwa, to pozostałe składowe wektora
„jakości transportu” - sprawność i koszt transportu są istotnymi ograniczeniami. Z kolei zasadniczą sprawą w zarządzaniu bezpieczeństwem jest ocena wszystkich możliwych ryzyk w analizowanym systemie transportowym.
Ogólnym celem analizy ryzyka w transporcie jest opracowanie racjonalnych podstaw do podejmowania decyzji dotyczących unikania strat, które mogą wystąpić na dowolnym poziomie zarządzania transportem i w dowolnym miejscu konkretnego systemu transportowego, [2]. Decyzje takie stanowią składnik procesu zarządzania ryzykiem.
Pierwszym etapem tego procesu jest analiza ryzyka w której dokonuje się oszacowania wielkości ryzyka. Analiza ryzyka w systemach transportowych jest strukturalnym
procesem identyfikacji zarówno prawdopodobieństw, jak też wielkości (zakresu) strat spowodowanych w systemie lub/i jego otoczeniu, przy czym do strat szczególnych zaliczane są fizyczne szkody ponoszone przez elementy struktury systemu (ludzie, infrastruktura, środki transportu) i/lub otoczenie (środowisko). (...)