Logo
Wydrukuj tę stronę

Polityka regulacyjna wobec sektora transportu lotniczego: cele, narzędzia, efekty

Polecamy! Polityka regulacyjna wobec sektora transportu lotniczego: cele, narzędzia, efekty

Pojęcie regulacji, choć często pojawiające się w ekonomii, nie doczekało się jednoznacznej definicji, delimitującej jego zakres. Regulacja w szerokim rozumieniu jest często utożsamiana z interwencjonizmem państwowym, który obejmuje nie tylko regulację ekonomiczną, ale także społeczną, politykę ochrony konkurencji oraz politykę podatkową i celną.

Podmioty działające na rynku podlegają regulacji w dwóch wymiarach: mikroekonomicznym (regulacja sektorów gospodarki, rynków) i makroekonomicznym (polityka fiskalna lub szerzej - polityka gospodarcza). Wymiary te można utożsamiać odpowiednio z regulacją sektorową i horyzontalną.
W niniejszym opracowaniu polityka regulacyjna będzie rozumiana jako działania o charakterze legislacyjnym mające przede wszystkim za zadanie eliminować niedoskonałości rynku i wzmacniać konkurencję. Do działalności regulacyjnej państwa zaliczana jest tu także polityka fiskalna. W prezentowanej pracy proponowane jest zatem ujęcie regulacji sensu largo, obejmujące zarówno regulację sektorową, jak i horyzontalną.

Rynek transportu lotniczego w przed deregulacją i pierwsze działania liberalizujące
Do 1978 roku rynek przewozów lotniczych w Stanach Zjednoczonych był w pełni regulowany przez Radę Lotnictwa Cywilnego (Civil Aeronautics Board – CAB). Główne zadania tego organu to: przydzielanie tras liniom lotniczym, ograniczanie możliwości wejścia przewoźników lotniczych na nowe rynki oraz regulowanie wysokości taryf za przewóz. Do głównych celów działania CAB zaliczono zapewnienie społeczeństwu amerykańskiemu dostępu do usług lotniczych charakteryzujących się wysokim poziomem bezpieczeństwa, efektywnością działania, niskimi cenami i jak największym zasięgiem. W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia zaczęto jednak dostrzegać wady tak ścisłego uregulowania rynku prowadzące do jego nieefektywności.

Nieefektywna alokacja zasobów w sektorze pasażerskiego transportu lotniczego oraz brak konkurencji miały istotny wpływ na ceny biletów, które stawały się coraz wyższe, ograniczając dostępność przewozów lotniczych. W latach siedemdziesiątych coraz powszechniejsze stawały się obawy, że silnie uregulowany sektor transportu lotniczego może podzielić los linii kolejowych. Do wprowadzenia ustawodawstwa deregulującego sektor transportu lotniczego przyczynił się także pierwszy kryzys naftowy na początku lat siedemdziesiątych, który poprzez drastyczny wzrost kosztów doprowadził do dalszej zwyżki już wysokich taryf przewozowych. (...)

Artykuł zawiera 26180 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka

Ostatnio zmieniany w wtorek, 28 lipiec 2015 13:55
© 2000-2023 Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny