Ewolucje technologii przeładunkowych jako narzędzie zwiększające efektywność przewozów intermodalnych
- Józef Stokłosa, Štefan Liščák
- Kategoria: Transport i spedycja
Transport intermodalny można opisać z różnych punktów widzenia. Najczęściej transport intermodalny jest przedstawiany jako łańcuch transportowy, integrujący transport drogowy i transport kolejowy lub wodny.
W takiej definicji przewoźnik drogowy pełni funkcję dowozową pomiędzy nadawcą ładunku i terminalem oraz funkcję odwozową pomiędzy terminalem i odbiorcą ładunku, natomiast operator kolejowy rozumiany jest jako główny uczestnik łańcucha transportowego. Zaletą tego pierwszego jest bliski nieograniczoności dostęp do punktów ładunkowych. Charakteryzuje się elastycznością w doborze rodzajów nadwozi, w zależności od rodzaju przewożonego ładunku. Natomiast transport kolejowy i wodny cechuje możliwość transportu dużej ilości ładunków po stosunkowo niskich kosztach. Rozwój intermodalnych technologii przewozowych kolejowo-drogowych w Europie przez ostatnie kilkadziesiąt lat doprowadził do wytworzenia szeregu systemów technicznych optymalizowanych pod kątem minimalizacji kosztów przewozowych, a zwłaszcza kosztów związanych z przeładunkiem intermodalnych jednostek ładunkowych z samochodów na wagony platformy kolejowe w terminalach intermodalnych – punktach styku transportu drogowego i kolejowego. W zależności od rodzaju intermodalnej jednostki ładunkowej biorącej udział w łańcuchu transportu intermodalnego, można mówić o dwóch systemach przeładunku: system przeładunku pionowego oraz system przeładunku poziomego. Przeładunek pionowy (zwany również w literaturze systemem nietowarzyszącym) to przeładunek kontenerów, nadwozi wymiennych, naczep drogowych. W tym systemie, w 2011 roku w Europie przewieziono 94,7% TEU. Dominujące intermodalne jednostki ładunkowe to kontenery przewożone w relacjach krajowych i międzynarodowych.
Przewóz kontenerów i nadwozi wymiennych
Do przewozu intermodalnych jednostek ładunkowych w technologii pionowego przeładunku wykorzystuje się obecnie kilkanaście typów wagonów platform budowy specjalnej typu "S" czteroosiowych, przegubowych sześcioosiowych oraz członowych ośmioosiowych z obniżoną wysokością podłogi. Większość z nich dostosowana jest do prędkości 120 km/h. Jednakże producenci taboru coraz częściej oferują również wagony platformy dostosowane do prędkości 140 km/h. Standardowymi wózkami w tych wagonach są wózki typu Y25 wykonane w różnych wersjach i przystosowane do maksymalnego obciążenia 22,5 t/oś.
Artykuł zawiera 14980 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka