Warianty śródlądowych przewozów kontenerów chłodniczych. Część 2. Ocena możliwości realizacji przewozów na wybranych trasach
- Kaup Magdalena, Filina-Dawidowicz Ludmiła
- Kategoria: Transport i spedycja
Naturalnie ukształtowany system polskich dróg wodnych sprzyja prowadzeniu żeglugi śródlądowej, zarówno w relacjach lokalnych, krajowych, jak i międzynarodowych, a relatywnie wysoki wskaźnik gęstości sieci podkreśla korzystne warunki naturalne dla rozwoju żeglugi śródlądowej.
Polskie śródlądowe drogi wodne dzielą się na pięć klas żeglowności. Według tej klasyfikacji obowiązują inne parametry jednostek śródlądowych dla zestawów pchanych oraz inne dla statków z własnym napędem i barek. Parametry te to: długość, szerokość, zanurzenie i ładowność. Uwzględniane są również prześwity pod mostami. Drogi wodne klasy od I do III mają znaczenie regionalne, a klasy IV, V i Va znaczenie międzynarodowe.
Pomimo tego, iż długość śródlądowych dróg wodnych w Polsce, uznanych za żeglowne w latach 2000-2009, zmniejszyła się o 447 km, to nadal jest znacząca i obecnie wynosi 3659 km. W roku 2012 eksploatowanych przez żeglugę było 3346 km (91,4 %) dróg. Spośród nich zaledwie 214 km, tj. 5,8% długości dróg wodnych, spełnia wymagania stawiane drogom o znaczeniu międzynarodowym (klasy IV i V).
Zgodnie z IV klasą drogi wodnej, maksymalne wymiary jednostek śródlądowych są następujące: długość - 85 m, szerokość - 9,5 m i zanurzenie - 2,5 m. Wykorzystanie tych jednostek pozwala na transport do 1500 t ładunku drogą śródlądową, co jest odpowiednikiem 75-ciu zestawów ciężarowych o ładowności 20 t każdy lub zestawu kolejowego złożonego z 38 wagonów towarowych o ładowności 40 t każdy.
Zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej, państwa członkowskie mają obowiązek rozwoju dróg wodnych do określonych parametrów i zapewnienia klasy IV i wyższej. Wymaga to jednak ciągłej modernizacji istniejących szlaków, a także budowy nowych połączeń.
Głównymi drogami śródlądowymi w Polsce są Odrzańska Droga Wodna (ODW) wraz z Kanałem Gliwickim i Kędzierzyńskim, Droga Wodna Wisły oraz Droga Wodna Wisła-Odra. Drogi te i ich dorzecza tworzą krajową sieć dróg wodnych, niestety niejednolitą i o jakościowo niskich parametrach. ODW jest wykorzystywana do uprawiania żeglugi jedynie w górnym i dolnym biegu, z pominięciem odcinka środkowego, ze względu na jego niskie głębokości tranzytowe. Wisła natomiast w większości swojego biegu jest rzeką wolno płynącą, niepodzieloną na stopnie wodne.
W porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, tylko nieliczne kraje mają jednocześnie dłuższą sieć dróg wodnych i wyższy wskaźnik gęstości sieci. Do krajów tych należą Niemcy, Francja, Holandia i Finlandia. W Polsce wskaźnik ten wynosi 11,6 km/1000 km kw.
Artykuł zawiera 21900 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka