Zarządzanie zapasami w warunkach losowych zmian popytu jest wciąż - mimo rozwoju alternatywnych koncepcji zarządzania przepływem dóbr - ważnym zagadnieniem zarówno z punktu widzenia kosztów utrzymania i uzupełniania zapasów, jak i poziomu obsługi mierzonego poziomem dostępności zapasu. Istnieje szereg systemów uzupełniania zapasu w takich warunkach, przy czym stanowią one najczęściej rozwinięcie dwóch podstawowych: systemu opartego na punkcie ponownego zamówienia oraz opartego na przeglądzie okresowym. Artykuł odnosi się do pierwszego z nich, systemu BS (min-max), w którym zamówienie składane jest po osiągnięciu przez dostępny zapas poziomu B (poziomu informacyjnego, punktu ponownego zamówienia), w wielkości stanowiącej uzupełnienie do poziomu S. System ten jest bardzo często stosowany w praktyce gospodarczej. Obserwacje prowadzone w rzeczywistych warunkach wskazują konieczność udoskonalania klasycznych modeli opisujących ten system. Wynika to m. in. z tego, że rzeczywisty poziom dostępnego zapasu w chwili rozpoczęcia cyklu uzupełnienia może być znacząco niższy od poziomu B, co skutkuje niższymi od oczekiwanych poziomami obsługi klienta. Uwzględnienie tego zjawiska poprzez modelowe wyznaczanie dystrybuanty obserwowanej różnicy pozwala na poprawny dobór parametrów sterujących omawianym systemem odnawiania zapasu i - tym samym - osiągnięcie oczekiwanych efektów ekonomicznych.
Projekt BiLog jest realizowany w ramach Programu „Kreator innowacyjności - wsparcie innowacyjnej przedsiębiorczości akademickiej”
i uzyskał dofinansowanie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w porozumieniu z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego.