Optymalizacja parametrów sterujących odnawianiem zapasu w systemie BS

Utrzymywanie zapasu (w tym jego części zabezpieczającej) wciąż stanowi w wielu przypadkach główny czynnik gwarantujący wymagany poziomo dostępności dóbr. Istnieje szereg systemów uzupełniania zapasu w takich warunkach, przy czym stanowią one najczęściej rozwinięcie dwóch podstawowych: systemu opartego na punkcie ponownego zamówienia oraz opartego na przeglądzie okresowym. Artykuł odnosi się do systemu BS (min-max), w którym zamówienie składane jest po osiągnięciu przez dostępny zapas poziomu B (poziomu informacyjnego, punktu ponownego zamówienia), w wielkości stanowiącej uzupełnienie do poziomu S. System ten jest bardzo często stosowany w praktyce gospodarczej. Prowadzone badania wskazują na konieczność uwzględniania specyficznych zjawisk towarzyszących odnawianiu zapasu w tym systemie. Wynika to m. in. z tego, że rzeczywisty poziom dostępnego zapasu w chwili rozpoczęcia cyklu uzupełnienia może być znacząco niższy od poziomu B, co skutkuje niższymi od oczekiwanych poziomami obsługi (dostępności zapasu). Otwiera to pole do prowadzenia optymalizacji obu parametrów sterujących odnawianiem zapasu w tym systemie. Artykuł przedstawia próbę takiej optymalizacji w oparciu o kryteria kosztowe, uwzględniające koszty uzupełniania, jak i utrzymania zapasu części cyklicznej oraz zabezpieczającej. W modelu optymalizacyjnym wykorzystano opracowany wcześniej model matematyczny, pozwalający na wyznaczanie poziomu informacyjnego w systemie BS uwzględniający różnicę D pomiędzy wyznaczonym poziomem B, a rzeczywistym poziomem zapasu w chwili rozpoczęcia cyklu uzupełnienia. Wyniki oparte na modelu zostały zweryfikowane drogą symulacji, przy wykorzystaniu dedykowanego narzędzia (symulator w arkuszu kalkulacyjnym EXCEL).