Utrzymywanie zapasu (w tym jego części zabezpieczającej) wciąż stanowi w wielu przypadkach główny czynnik gwarantujący wymagany poziomo dostępności dóbr. Istnieje szereg systemów uzupełniania zapasu w takich warunkach, przy czym stanowią one najczęściej rozwinięcie dwóch podstawowych: systemu opartego na punkcie ponownego zamówienia oraz opartego na przeglądzie okresowym. Artykuł odnosi się do systemu BS (min-max), w którym zamówienie składane jest po osiągnięciu przez dostępny zapas poziomu B (poziomu informacyjnego, punktu ponownego zamówienia), w wielkości stanowiącej uzupełnienie do poziomu S. System ten jest bardzo często stosowany w praktyce gospodarczej. Prowadzone badania wskazują na konieczność uwzględniania specyficznych zjawisk towarzyszących odnawianiu zapasu w tym systemie. Wynika to m. in. z tego, że rzeczywisty poziom dostępnego zapasu w chwili rozpoczęcia cyklu uzupełnienia może być znacząco niższy od poziomu B, co skutkuje niższymi od oczekiwanych poziomami obsługi (dostępności zapasu). W artykule skoncentrowano się na modelu kosztów całkowitych związanych z realizacją tego systemu. Model obejmuje zmienne koszty uzupełnienia i utrzymania zapasu oraz koszty związane z wystąpieniem braku w zapasie. W modelu wykorzystano opracowany wcześniej model matematyczny pozwalający na wyznaczanie poziomu informacyjnego B, uwzględniający różnicę A pomiędzy wyznaczonym poziomem B, a rzeczywistym poziomem zapasu w chwili rozpoczęcia cyklu uzupełnienia. Wyniki oparte na modelu zostały zweryfikowane drogą symulacji, przy wykorzystaniu dedykowanego narzędzia (symulator w arkuszu kalkulacyjnym EXCEL).
Projekt BiLog jest realizowany w ramach Programu „Kreator innowacyjności - wsparcie innowacyjnej przedsiębiorczości akademickiej”
i uzyskał dofinansowanie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w porozumieniu z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego.