Standardom dydaktycznym w zakresie logistyki daleko dziś jeszcze do miana ukształtowanych. Sytuacja taka jest nie lada wyzwaniem dla nauczających, ale zawiera też w sobie pewien pozytywny potencjał. Pobudza przecież refleksję o dydaktyce logistyki znajdującej się nadal in statu nascendi, a zatem podgrzewa dyskurs o kształtujących się wizjach nauczania w ramach tego kierunku.
Oczywistym jest, że nie tylko sam system czy model zarządzania, ale również szereg innych czynników determinuje zdolność dostosowania się portów morskich, jako tradycyjnych ogniw łańcuchów transportowych w relacjach lądowo - morskich do roli sprawnych i efektywnych ogniw w układzie globalnych morskich łańcuchów dostaw, zarządzanych skutecznie przez jednego, zewnętrznego względem nich operatora.
W systemach logistycznych transport odgrywa bardzo istotną rolę. Jest on jednym z podstawowych ogniw łańcucha logistycznego. W przemieszczaniu ładunku pomiędzy zakładem produkcyjnym, magazynem a klientem, wszędzie występują procesy transportowe. Transport, jako wewnętrzny, występuje w zakładach produkcyjnych, pomiędzy wydziałami produkcyjnymi oraz w magazynach.
Pojęcie komodalności w transporcie
Komodalność jest terminem wprowadzonym do unijnej polityki transportowej w 2006 roku dla określenia systemu działań na rzecz współistnienia i współpracy różnych gałęzi transportu, w celu uzyskania optymalnego wykorzystania istniejących zasobów infrastrukturalnych i wszystkich pozostałych zasobów całego systemu transportowego globalizującej się Europy. Oznacza to jednocześnie porzucenie, w dotychczasowej polityce transportowej Unii Europejskiej, nakreślonego w Białej Księdze z 2001 roku, dążenia do zrównoważonego rozwoju transportu poprzez lansowanie tak zwanego modal shift policy, a więc tak naprawdę poprzez przeciwstawianie transportowi drogowemu wszystkich pozostałych gałęzi transportu. Dziś celem nadrzędnym jest poszukiwanie optimum w całej sferze funkcjonowania wszystkich gałęzi transportu, w tym również w przewozach wielogałęziowych.
Ryzyko procesów logistycznych w aspekcie tworzenia wartości dodanej - macierz relacji: zarządzanie ryzykiem - wartość dodana procesów logistycznych
Jednym z podstawowych celów zwiększania wytwarzanej i dostarczanej wartości dodanej jest ciągle doskonalenie procesów. Szereg możliwości i potencjałów wiąże się w tym zakresie z koncepcją zarządzania ryzykiem. Planowanie, organizowanie, realizowanie i kontrola zakłóceń w przebiegu procesów logistycznych przyczynia się do kreowania wyższego poziomu realizowanej wartości dodanej dla klienta oraz wyższej wartości dodanej dla przedsiębiorstwa.
W klasycznym ujęciu zależności między transportem a logistyką podkreśla się rolę transportu jako podstawowego elementu, wchodzącego w skład systemu logistycznego. Potrzeba przemieszczania ładunków występuje na etapie zaopatrzenia, produkcji i dystrybucji, przy czym może być ona realizowana przy użyciu różnych środków transportu, w zależności od wymagań jakościowych formułowanych przez zleceniodawcę. Ujęcie to charakteryzuje podejście do procesu przesyłania produktów i informacji typowo z punktu widzenia klienta.
Ideą modelowania i realizacji procesów jest transformowanie zasobów początkowych w zasoby końcowe, o jak największej wartości dodanej, dla wszystkich uczestników rynku. Przykładem takiego podejścia jest istota kategorii procesu, zaproponowana przez M. Christophera, proces to wszelkiego rodzaju czynności, w ramach, których dodaje się wartość do zasobów początkowych i przekazuje się produkt klientowi wewnętrznemu lub zewnętrznemu. Czy jednak wartość dodana oznacza to samo z punktu widzenia klienta (klienta zewnętrznego) i z punktu widzenia przedsiębiorstwa (klienta wewnętrznego)? Odpowiedź na to pytanie zwraca uwagę na cele, dla realizacji których proces został powołany. Klasyfikację celów w skali klienta oraz w skali przedsiębiorstwa schematycznie przedstawia rysunek 1.