Od początku lat 90, przede wszystkim w wyniku inicjatywy władz samorządowych, wzrosło zainteresowanie małymi portami morskim, w tym portami wybrzeża środkowego. Aktywizacja małych portów stanowi, obok działań na rzecz ochrony środowiska, podstawowy element i zarazem warunek rozwoju większości polskich gmin morskich. Jednocześnie porty te ze względu na występowanie zróżnicowanej infrastruktury i przeładunek szerokiego asortymentu towarów, często niebezpiecznych, są szczególnie narażone na różne zagrożenia zagrożenia.

Litwa, Łotwa i Estonia to państwa bałtyckie, które odzyskały swoją niepodległość w 1991 roku po rozpadzie ZSRR. Państwa te leżąc w basenie Morza Bałtyckiego i ich najważniejsze porty zawsze były istotnym elementem transportu morskiego tego regionu, nawet w okresie utraty niepodległości i funkcjonowania w strukturach ZSRR. Wzmocnienie obrotów portowych i odbudowanie ich silnej pozycji w omawianym regionie było i jest priorytetowe dla tych państw. Wpływy z przeładunków odbywających się w najważniejszych portach Litwy Łotwy i Estonii stanowiły i stanowią istotny element struktury ekonomicznej tych państw.

Na układ funkcjonalny portu morskiego składają się: sferę administracyjno-zarządczą i eksploatacyjno-usługową. Tworzą one szereg powiązań niezbędnych do sprawnego realizowania procesów gospodarczych przebiegających w obszarze portu. Znaczna część tych powiązań jest efektem obowiązujących przepisów prawa nakładających na administrację państwa, podmioty zarządzające, użytkowników portów obowiązek realizowania procesów gospodarczych zgodnie z nimi. Pozostałe wynikają z organizacji funkcjonowania portu oraz powiązań cywilno-prawnych pomiędzy podmiotem zarządzającym a jego użytkownikami.

W referacie przedstawiono klasyczne rozwiązania nawierzchni najczęściej wykorzystywanych w naszym kraju składanych mostów drogowych takich jak DMS-65, MS22-80, MS-54. Zwrócono także uwagę na występujące uszkodzenia w nawierzchniach mostowych, a także na ich przyczyny.