Od 2004 roku, wraz z reformą Wspólnej Polityki Rolnej, otrzymywanie płatności bezpośrednich w gospodarstwach rolnych w Unii Europejskiej zostało powiązane z przestrzeganiem przez rolników określonych wymogów. Mechanizm ten nazwano wzajemną zgodnością (cross-compliance) i oznacza on, że producent rolny musi spełniać wymogi, aby uzyskać płatności bezpośrednie w pełnej kwocie.

Miarą efektywnego funkcjonowania ciągników i maszyn rolniczych w gospodarstwie rolnym są możliwie jak najniższe koszty wykonania prac agrotechnicznych. Wysokość owych kosztów uzależniona jest od gotowości maszyn do pracy, którą należy rozumieć jako zdolność do wykonania określonych prac agrotechnicznych w zadanym czasie. System ten obejmuje nie tylko działalność służb serwisowych ale także zaopatrzenie gospodarstw rolnych w części zamienne.

Celem artykułu jest opis ustroju prawnego Krajowego Związku Grup Producentów Rolnych oraz zaproponowanie zmian usprawniających jego funkcjonowanie. Postulaty te służą racjonalizacji działalności branży rolniczej, szczególnie poprzez produkcję wysokiej jakości żywności oraz poprawę zbytu produkcji rolniczej.

Od połowy lat 80-tych ubiegłego wieku, światowemu sektorowi mięsnemu - głównie poprzez konsolidację - udało się osiągnąć ogromne postępy. Obecnie jest on zdominowany przez wysoce wyspecjalizowane i zaawansowane technologicznie przedsiębiorstwa przetwórstwa żywności, nastawione na długoterminowy wzrost zysków. W łańcuchu dostaw mięsa wieprzowego widoczny jest również nasilający się proces integracji, którego celem jest osiągnięcie trwałej konkurencyjności. Łańcuch ten obejmuje powiązane ze sobą podmioty, np. firmy zajmujące się doskonaleniem materiału genetycznego, producentów żywca wieprzowego, przetwórców, dystrybutorów i sprzedawców detalicznych i hurtowych. Należy zauważyć, że na poziomie ogniwa produkcji skupiono się przede wszystkim na minimalizowaniu kosztów. Komercjalizację produkcji i typowe biznesowe podejście do surowca najlepiej można scharakteryzować w sloganie „najwyższa wartość tuszy po najniższych kosztach”. Tymczasem rozwój intensywnych (fermowych) technologii produkcji żywca wieprzowego wsparty pracą hodowlaną, doprowadził co prawda do znacznego wzrostu poziomu produkcji trzody chlewnej, ale jednocześnie uwidocznił nowe, nieznane dotychczas problemy. Wraz ze zmianą systemu hodowli z ekstensywnego na intensywny, trzoda chlewna została narażana na różnorodne stresujące procedury, takie jak: zabiegi zootechniczne, tworzenie grup technologicznych czy transport zewnętrzny.