Specyfika logistycznego sterowania produkcją w wielofazowych procesach aparaturowych

Procesy aparaturowe wydają się być równie podatne na logistyczną optymalizację, jak inne. Są jednak mniej elastyczne we współdziałaniu, a więc mniej podatne na bieżącą regulację. Jednocześnie realizują zwykle odpowiednio większą produkcję, a więc angażują stosunkowo znaczne wartości kapitałowe w przerobie. Wymagają zatem odpowiednio starannego sterowania i precyzyjnej kontroli ich przebiegu, co w układach różnicujących o rozbudowanej kooperacji powinno być realizowane głównie z poziomu zarządzania domeną produkcyjną. Podstawą do tego powinna być odpowiednio starannie skonstruowana, dostatecznie wiarygodna baza normatywna w zakresie zużycia materiałów oraz czasów obróbki i transferu. Trzeba też zwrócić uwagę na precyzję i szybkość kontroli procesowej, jako istotny warunek odpowiednio ukierunkowanej i skutecznej regulacji działań w skali całego układu produkcyjnego i jego poszczególnych części.

Właściwe powiązanie dwóch zadań: sprawnego przemieszczania materiałów w procesach obróbki i efektywnego przekształcania ich w gotowe produkty wymaga odpowiednio starannego sterowania działalnością układu produkcyjnego, szczególnie gdy przejawia on znaczną złożoność i występują w nim liczne sprzężenia kooperacyjne. Bywa tak w procesach aparaturowych o wyodrębnionych fazach lokowanych w poszczególnych jednostkach operacyjnych (wydziałach), tworzących określony układ kooperacji wewnętrznej. Niezbędne jest wtedy odpowiednio sprawne rozwiązywanie problemów współdziałania takich jednostek w procesach gromadzenia materiałów, ich przekształcania w produkty oraz ich transferu w łańcuchach powiązań kooperacyjnych.