W artykule przedstawiono rezultaty z badań emisyjnych samochodu osobowego z silnikiem ZS w warunkach drogowych - w takich warunkach można uzyskać informację o rzeczywistej jego emisji. Testy wykonywano na odcinku kilkudziesięciu kilometrów podczas jazdy na odcinkach o różnej charakterystyce. Do pomiarów stężenia związków toksycznych wykorzystano mobilny analizator do badań toksyczności SEMTECH DS firmy SENSORS. Analizator umożliwiał pomiar stężenia związków szkodliwych, mierząc jednocześnie masowe natężenie spalin. Uzyskane dane posłużyły do opracowania zależności charakteryzujących wpływ stylu jazdy kierowcy na emisję związków szkodliwych. Dynamiczne właściwości silnika uwzględniono w sposób pośredni, wykorzystując podział całego zakresu prędkości oraz zakresu obliczonego przyspieszenia w ruchu miejskim do wykonania macierzy natężenia emisji. Wykorzystane dane uśredniono w ramach poszczególnych przedziałów prędkości i przyspieszeń otrzymując charakterystykę udziału pracy pojazdu i silnika w poszczególnych przedziałach oraz charakterystyki macierzy emisji poszczególnych związków szkodliwych. Powyższe wyniki posłużyły do określenia wpływu stylu jazdy kierowcy na emisję związków toksycznych i zużycie paliwa.

Streszczenie: W czasie nieustającego wzrostu ruchu lotniczego, bezpieczeństwo określa się jako szczególnie ważne. Ryzyko i zagrożenie nieustannie występują w systemie bezpieczeństwa lotów, a kryteria budowy urządzeń technicznych oraz działania na rzecz bezpieczeństwa zwykle zaostrzone są dopiero po wypadku czy poważnym incydencie lotniczym. Odwołując się do statystyk, uwagę należy zwrócić zwłaszcza na bezpieczeństwo na polu ruchu naziemnego. Jest to możliwe między innymi dzięki odpowiedniemu umiejscowieniu elementów radiolokacji.

W artykule przedstawiono zrobotyzowany laboratoryjny system w oparciu o robota S-420F stworzony dla celów dydaktycznych. Studenci mają możliwość przećwiczenia w laboratorium Politechniki Radomskiej praktyczne aspekty programowania ruchów robota przemysłowego.

Szkolenie personelu lotniczego jest przedsięwzięciem trudnym do realizacji i bardzo kosztownym. W celu jego ułatwienia i ograniczenia kosztów, od wielu lat stosowane są symulatory, początkowo wykorzystywane do szkolenia personelu latającego a w ostatnich latach do szkolenia personelu technicznego. Wychodząc naprzeciw potrzebom, podjęto próbę opracowania symulatora diagnostycznego, przeznaczonego do szkolenia personelu technicznego. Artykuł prezentuje koncepcję takiego symulatora, od założeń do zadań i proponowanych możliwości tego urządzenia. Ponadto w artykule zawarto analizę struktury technicznej symulatora.