Zarządca infrastruktury kolejowej w Polsce zapoczątkował wdrażane systemu ERTMS. W prezentowanym referacie, przedstawiono opis poziomów systemu, tryby pracy pojazdów trakcyjnych, podstawowe parametry systemu a także przykładowe zasady działania systemu. Parametry te są elementami wykorzystywanymi przez scenariusze operacyjne, które opisują zachowanie systemu w określonych sytuacjach ruchowych na liniach kolejowych objętych zabudową systemu ERTMS.

Rozważana w artykułach [1,2,3,4] koncepcja systemu poszukiwania zadanych pojazdów na podstawie danych wizualnych sukcesywnie rozwijana jest o kolejne etapy symulacji. Celem nadrzędnym jest uzyskanie największego prawdopodobieństwa trafnej prognozy trajektorii zadanego pojazdu, która w efekcie pozwoli na skuteczną interwencję wybranym użytkownikom systemu. Konieczne jest więc analizowanie zróżnicowanych typów kierowcy jak i trafne rozłożenie punktów obserwacyjnych. Aktualnie przedłożono rezultaty badań nad bardziej rozbudowanym modelem kierowcy poruszającym się po hipotetycznej sieci dróg. Odległości od punktu początkowego do celu jazdy mierzone są po odcinkach trasy, które dodatkowo mogą być charakteryzowane wagami zależnymi od parametrów drogi (np. jakość nawierzchni, przepustowość, podział na drogi płatne itp.). Efekty przypadkowych odchyleń od optymalnych decyzji kierowców (najkrótszych tras) są uwzględniane przy wyznaczaniu pozycji punktów obserwacyjnych. W perspektywie planuje się optymalizację jakości predykcji, która przedstawiona zostanie w kolejnych pracach.

Praca zawiera porównanie wyników badań prowadzonych na reaktorach platynowych zawierających różne ładunki platyny, w aspekcie oceny ich zdolności do konwersji tlenków azotu za pośrednictwem amoniaku. W pracy zamieszczono wyniki badań fizyko-chemicznych struktury powierzchni aktywnej reaktorów wykonanych przy pomocy mikroskopu SEM.

W pracy przedstawiono technologię ultradźwiękowej metody TOFD (ang. Time-Of-Flight Diffraction) do badania spawanych i zgrzewanych złączy szyn kolejowych w torze. Omówiono specyfikę uzyskiwanych z takich badań obrazów i algorytmy pozyskiwania informacji o wadach w złączach szyn, traktując te obrazy, jako teksturę. Wykorzystano w tych algorytmach procedurę ekstrakcji wektorów cech dla każdego piksela za pomocą dekompozycji falkowej, następnie zoptymalizowano je stosując analizę głównych składowych PCA (ang. Principal Component Analysis). W końcowym etapie klasyfikacji obrazu, jako klasyfikator binarny wad zastosowano metodę SVM (ang. Support Vector Machines).

W pracy omówiono wyniki badań strefy oddziaływania materiału konstrukcyjnego na środowisko - hydrorafinat II.Ustalono, że w warunkach ruchu elementu względem środowiska, materiał wykazuje własny potencjał powierzchniowy.