Rozwój przedsiębiorstwa wywołany inwestycjami technologicznymi i zakupem parku maszyn wiąże się z uporządkowaniem dużej ilości dokumentacji związanej z bieżącą eksploatacją maszyn i urządzeń, ich konserwacją i modernizacją oraz bieżącą aktualizacją istniejącej dokumentacji. Brak spójności miedzy poszczególnymi wydziałami, zwłaszcza w dostępie i obiegu dokumentów oraz pełnej i szybkiej informacji na temat aktualnej ich wersji, niejednokrotnie jest przyczyną do wydłużania czasu usunięcia usterki lub awarii. Z kolei ma to wpływ na obniżenie wyników produkcji ze względu na nieplanowane przestoje. Skuteczne zarządzanie dokumentacją umożliwia szybki dostęp do aktualnych i wiarygodnych informacji. Wpływa również na przyspieszenie tempa wymiany informacji i na szybsze podejmowanie decyzji ze strony kierownictwa, co z kolei przyczynia się do poprawy organizacji pracy.

Podstawowe kryteria stosowane w komercyjnym okrętownictwie nie przystają głównie do wymagań okrętów wojennych. Różnorodność klas oraz specyfika ich działalności powoduje, że okręty obok wymagań ekonomicznych, energetycznych oraz logistycznych muszą spełniać dodatkowe, czasem trudne do zrealizowania, postulaty wymagającego użytkownika jakim jest marynarka wojenna.

Niezawodność oraz ryzyko są kluczowymi charakterystykami struktur logistycznych, w tym także łańcuchów dostaw. Chociaż w literaturze przedmiotu jest sporo publikacji na temat ryzyka w systemach logistycznych, to jednak niewiele na temat niezawodności tych systemów. Zdecydowana większość prac dotyczących zarządzania ryzykiem wykorzystuje (słusznie) metodologię zarządzania ryzykiem w działalności gospodarczej i technice. Jeżeli chodzi o problem oceny ryzyka - wszyscy autorzy akceptują znaną formułę „mierzenia” ryzyka poprzez mnożenie strat i prawdopodobieństw zagrożeń implikujących takie straty.

W artykule porównano dwa przeciwne kierunki przepływów materialnych i informacyjnych w motoryzacji. Przedstawiono aspekty logistyki i logistyki odzysku w odniesieniu do produkcji i eksploatacji pojazdów samochodowych aż do ich całkowitej likwidacji. Analiza dotyczy różnic występujących w tych przepływach, złożoności procesów logistycznych i trudności związanych z ich realizacją.

Jednym z podstawowych składników kosztu produkcji surówki wielkopiecowej jest koszt zużytych materiałów. Na wyprodukowanie jednej tony surówki potrzeba ponad 1,5 tony materiałów żelazodajnych, około pół tony paliw (głównie koksu) oraz pewną ilość dodatków, które wspomagają proces produkcji. Dzienna produkcja z jednego pieca to około 6 000 ton, co w skali całego zakładu, gdzie równolegle pracują dwa piece, daje ponad 4 miliony ton gotowego produktu. Wobec tego do produkcji huta potrzebuje bardzo duże ilości materiałów. Należy również pamiętać, że proces wielkopiecowy jest procesem ciągłym, wobec czego niedopuszczalnym byłby fakt braku materiałów [3, 4].