The present Czech ruling coalition within the election campaign promised „programme of budget responsibility“ that has been fulfilled mostly by cuts of public expenses, public investment included, with the excessive emphasis on awareness of heavy indebtedness of the Greece economy and its consequences.

Sytuację w transporcie drogowym w Polsce po okresie transformacji ustrojowej cechowała permanentna niestabilność krajowej legislacji, w tym wprowadzanie i liczne nowelizacje kluczowych aktów prawnych, naturalne i wymuszone bariery infrastrukturalne, wynikające z niskiego poziomu stanu wyjściowego oraz niskiego tempa rozwoju liniowej i punktowej infrastruktury transportowej, zmiany struktury własnościowej firm transportu drogowego, będące rezultatem upadku lub restrukturyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz okresy lawinowego powstania przedsiębiorstw prywatnych, objętych koncesjonowaniem pojazdów, a następnie licencjonowaniem przedsiębiorstw. Na te uwarunkowania nałożyły się z jednej strony procesy powstania i rozwoju instrumentów finansowania inwestycji w środki transportu oraz rozwój rynku ubezpieczeń OCP w Polsce, a z drugiej strony rosnący fiskalizm wobec transportu drogowego.

W dobie wciąż wzrastającej motoryzacji indywidualnej należy podejmować zdecydowane działania mające na celu ograniczenie wykorzystania samochodów osobowych i zachęcenie do korzystania z transportu publicznego. Korzystanie z alternatywnych form przemieszczania się umożliwia ograniczenie kongestii w miastach, co obecnie stanowi największy problem, przyczynie się również do zwiększenia bezpieczeństwa, ograniczenia hałasu i zanieczyszczenia środowiska. Lecz by zachęcić mieszkańców miast do korzystania z komunikacji miejskiej należy w pierwszej kolejności poprawić jakość usług tej formy transportu, umożliwić do nich dostęp oraz zwiększyć częstotliwość. Wszelkie dodatkowe działania, które służą poprawie funkcjonowania i wizerunku komunikacji miejskiej niosą za sobą dodatkowe koszty, które należy ponieść, aby te usprawnienia wprowadzić. Spośród form finansowania komunikacji miejskiej można wyróżnić, te, które służą pokrywaniu kosztów bieżącej działalności i realizacji zadań w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej jak również takie, gdzie przy wykorzystaniu funduszy własnych i obcych istnieje możliwość usprawniania i podnoszenia jakości infrastruktury i suprastruktury komunikacji miejskiej. Ograniczoność środków własnych wymusza konieczność szukania dostępu do środków zewnętrznych. Środki te mogą pochodzić ze źródeł publicznych lub komercyjnych.

Jednym z podstawowych celów polityki transportowej jest zrównoważony rozwój transportu, uwzględniający ekonomiczną efektywność, ekologiczną racjonalność i społeczną zasadność (rysunek 1). Najnowsza Biała Księga “Roadmap to a Single European Transport Area - Towards a competitive and resource efficient transport system”1 ujmuje wizję konkurencyjnego i zrównoważonego systemu transportowego do 2050 roku następująco: zapewnienie wzrostu sektora transportowego i zapewnienie mobilności przy jednoczesnym obniżeniu emisji zanieczyszczeń o 60% stworzenie efektywnej sieci do multimodalnego transportu pasażerów i ładunków między miastami równe szanse na całym świecie dla podróżowania na duże odległości i międzykontynentalnego transportu towarów ekologiczny transport miejski i dojazdy do pracy.

Liczba pojazdów, zarejestrowanych w Polsce zwiększa się stopniowo z roku na rok. W ciągu ostatnich 15 lat odnotowany wzrost był prawie dwukrotny. W 1995 roku zarejestrowanych było 11,2 mln pojazdów samochodowych (samochodów osobowych, samochodów ciężarowych, ciągników samochodowych - siodłowych, autobusów, motocykli), łącznie z ciągnikami rolniczymi. W 2009 roku ich liczba wzrosła do 22 mln.