W dobie wciąż wzrastającej motoryzacji indywidualnej należy podejmować zdecydowane działania mające na celu ograniczenie wykorzystania samochodów osobowych i zachęcenie do korzystania z transportu publicznego. Korzystanie z alternatywnych form przemieszczania się umożliwia ograniczenie kongestii w miastach, co obecnie stanowi największy problem, przyczynie się również do zwiększenia bezpieczeństwa, ograniczenia hałasu i zanieczyszczenia środowiska. Lecz by zachęcić mieszkańców miast do korzystania z komunikacji miejskiej należy w pierwszej kolejności poprawić jakość usług tej formy transportu, umożliwić do nich dostęp oraz zwiększyć częstotliwość. Wszelkie dodatkowe działania, które służą poprawie funkcjonowania i wizerunku komunikacji miejskiej niosą za sobą dodatkowe koszty, które należy ponieść, aby te usprawnienia wprowadzić. Spośród form finansowania komunikacji miejskiej można wyróżnić, te, które służą pokrywaniu kosztów bieżącej działalności i realizacji zadań w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej jak również takie, gdzie przy wykorzystaniu funduszy własnych i obcych istnieje możliwość usprawniania i podnoszenia jakości infrastruktury i suprastruktury komunikacji miejskiej. Ograniczoność środków własnych wymusza konieczność szukania dostępu do środków zewnętrznych. Środki te mogą pochodzić ze źródeł publicznych lub komercyjnych.

Zapewnia połączenia między poszczególnymi elementami łańcuchów dostaw. Sam w sobie stanowi ważne źródło zatrudnienia. Ze względu na złożony charakter systemu transportowego polityka tego sektora musi opierać się na długoterminowej wizji mobilności ludzi i towarów, zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju. Mobilność ma zasadnicze znaczenie dla jakości życia i dla konkurencyjności Europy. Mając na uwadze, że system transportowy to kompleksowa obsługa potrzeb przewozowych gospodarki i społeczeństwa danego regionu czy kraju, należy przy jego kształtowaniu brać pod uwagę wiele czynników, w tym między innymi jego wpływ na otoczenie. Mobilność pociąga, bowiem za sobą określone koszty dla społeczeństwa wynikające z jej negatywnego oddziaływania. Kluczowym elementem unijnej polityki transportowej od kilku lat jest kształtowanie mobilności z poszanowaniem zasad zrównoważonego rozwoju, to jest mobilności wolnej od szkodliwych skutków ubocznych. W obecnej sytuacji społeczno - gospodarczej zrównoważona polityka transportowa nabiera szczególnie ważnego znaczenia. Obszarem polityki, w którym należy dokonać dalszych postępów jest ochrona środowiska naturalnego, zwłaszcza w kontekście przeciwdziałania zmianom klimatu.