Partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) jest formą długoterminowej współpracy sektora prywatnego i publicznego przy świadczeniu usług. Celem tej współpracy jest osiągnięcie obopólnych korzyści, a kluczową cechą jest jej ukierunkowanie na realizację zarówno celów komercyjnych, jak i społecznych danego przedsięwzięcia. Stosowanie tej koncepcji przyniosło wymierne korzyści w zakresie rozwoju infrastruktury zarówno w krajach europejskich, jak i na całym świecie. Jednocześnie, jedną z kluczowych barier ograniczających inwestycje zagraniczne w Polsce jest słabo rozwinięta infrastruktura. Brak inwestycji infrastrukturalnych przekłada się bezpośrednio na spowolnienie ogólnego rozwoju gospodarczego kraju. Zastosowanie koncepcji PPP na szerszą skalę w Polsce stanowi, zatem rozwiązanie umożliwiające znaczący rozwój infrastruktury w dłuższej perspektywie czasowej.

Wzrost produkcji przemysłowej, liczby ludności oraz brak właściwej gospodarki zasobami przyrodniczymi w ostatnim stuleciu, spowodowało silną degradację i zanieczyszczenie środowiska naturalnego. Natomiast rozwój cywilizacyjny oraz związany z nim konsumpcjonizm, spowodował silny wzrost poziomu odpadów komunalnych i przemysłowych. Wszystko to spowodowało, że w celu ograniczenia dalszej dewastacji środowiska, nastąpiła konieczność innego podchodzenia do problematyki gospodarowania odpadami. Świadomość realnej katastrofy ekologicznej wymusiła na rządzących podjęcie działań zapewniających zmiany systemowe, które wymuszają na przedsiębiorcach działania związane z gospodarowaniem i ograniczaniem ilości wytwarzanych odpadów. Powstała także potrzeba zapewnienia tym przedsiębiorcom zorganizowanej pomocy przy wywiązywaniu się z tych obowiązków. Opracowano dla tych celów odpowiednie systemy zbiórki, segregacji i transportu odpadów oraz wzrosła liczba punktów ich unieszkodliwiania. Wiele jednakże zależy od samego przedsiębiorstwa, które z własnej inicjatywy i dla swoich korzyści powinno zabiegać o prowadzenie racjonalnej gospodarki odpadami. Jest to bezwarunkowo związane z opracowaniem i wdrożeniem metod przemyślanego planowania na odpowiednim poziomie zarządzania oraz wdrażaniem proekologicznych systemów zarządzania.

Od momentu powołania do życia Polskiej Marynarki Wojennej, do niej przybywali oficerowie pochodzenia polskiego, którzy na skutek różnych zawirowań losowych, znaleźli się na terytorium danego zaboru, tam ukończyli stosowne szkoły i rozpoczęli służbę we flotach państw zaborczych. Powstająca PMW najbardziej potrzebowała oficerów, którzy posiadali odpowiedni staż służby na okrętach lub w sztabach, a także byli wysokiej klasy specjalistami. Niestety, jak się okazało wśród kadry oficerskiej, było więcej oficerów starszych ze znacznym doświadczeniem dowódczym i kierowniczym, na wysokich stanowiskach flot zaborczych, niż oficerów młodszych. Można humorystycznie powiedzieć, że wówczas w PMW było więcej „wodzów” niż „Indian”, co musiało negatywnie wpływać na sprawność tworzenia struktur organizacyjnych sił morskich odradzającego się państwa. Ten problem miała rozwiązać specjalna komisja weryfikacyjna dla oficerów PMW.

Scharakteryzowano odpady, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju, ilości i zagospodarowania ich przez Agencję Mienia Wojskowego. Zwrócono uwagę również na funkcjonowanie tego podsystemu w podstawowych jednostkach wojskowych MW. WSTĘP Cechą charakterystyczną, nierozerwalnie związana z obecnym rozwojem cywilizacyjnym jest stan powodujący, że działalność wytwórcza podyktowana uwarunkowaniami ekonomicznymi, sprowadzona do masowej skali produkcji, wywiera istotny wpływ na środowisko naturalne człowieka.

Innowacyjność stanowi jeden z najważniejszych atrybutów gospodarczych portów morskich. Dodatkowo oddziałuje na inne atrybuty, np. konkurencyjność. Celem artykułu jest przedstawienie zarówno dotychczasowego dorobku teoretycznego z zakresu innowacji, ich roli w funkcjonowaniu współczesnych portów morskich, jak i doświadczeń największych polskich portów morskich w zakresie stosowania rozwiązań innowacyjnych.