Podstawowe kryteria stosowane w komercyjnym okrętownictwie nie przystają głównie do wymagań okrętów wojennych. Różnorodność klas oraz specyfika ich działalności powoduje, że okręty obok wymagań ekonomicznych, energetycznych oraz logistycznych muszą spełniać dodatkowe, czasem trudne do zrealizowania, postulaty wymagającego użytkownika jakim jest marynarka wojenna.

Niezawodność oraz ryzyko są kluczowymi charakterystykami struktur logistycznych, w tym także łańcuchów dostaw. Chociaż w literaturze przedmiotu jest sporo publikacji na temat ryzyka w systemach logistycznych, to jednak niewiele na temat niezawodności tych systemów. Zdecydowana większość prac dotyczących zarządzania ryzykiem wykorzystuje (słusznie) metodologię zarządzania ryzykiem w działalności gospodarczej i technice. Jeżeli chodzi o problem oceny ryzyka - wszyscy autorzy akceptują znaną formułę „mierzenia” ryzyka poprzez mnożenie strat i prawdopodobieństw zagrożeń implikujących takie straty.

W artykule porównano dwa przeciwne kierunki przepływów materialnych i informacyjnych w motoryzacji. Przedstawiono aspekty logistyki i logistyki odzysku w odniesieniu do produkcji i eksploatacji pojazdów samochodowych aż do ich całkowitej likwidacji. Analiza dotyczy różnic występujących w tych przepływach, złożoności procesów logistycznych i trudności związanych z ich realizacją.

Jednym z podstawowych składników kosztu produkcji surówki wielkopiecowej jest koszt zużytych materiałów. Na wyprodukowanie jednej tony surówki potrzeba ponad 1,5 tony materiałów żelazodajnych, około pół tony paliw (głównie koksu) oraz pewną ilość dodatków, które wspomagają proces produkcji. Dzienna produkcja z jednego pieca to około 6 000 ton, co w skali całego zakładu, gdzie równolegle pracują dwa piece, daje ponad 4 miliony ton gotowego produktu. Wobec tego do produkcji huta potrzebuje bardzo duże ilości materiałów. Należy również pamiętać, że proces wielkopiecowy jest procesem ciągłym, wobec czego niedopuszczalnym byłby fakt braku materiałów [3, 4].

Zgodnie z dokumentem MC-327, utrzymywanie pokoju może być realizowane za pomocą bezpośrednich działań w ramach określonych misji wojskowych, do których należą: obserwacja, wprowadzanie wojsk, udzielanie pomocy w okresie przejściowym. Najbardziej elementarnym przedsięwzięciem w zakresie utrzymania pokoju jest misja obserwacyjna, której podstawowym celem jest obserwowanie sytuacji i meldowanie uwag oraz wniosków. W skład takiej misji wchodzi od 20 do kilkuset osób różnej profesji, a realizowana jest przez 2-3 osobowe zespoły robocze złożone z osób wojskowych lub cywilnych. Status i narodowość wszystkich członków zespołu są jednakowe, a obserwatorzy z reguły nie są uzbrojeni.