Celem artykułu jest opis ustroju prawnego Krajowego Związku Grup Producentów Rolnych oraz zaproponowanie zmian usprawniających jego funkcjonowanie. Postulaty te służą racjonalizacji działalności branży rolniczej, szczególnie poprzez produkcję wysokiej jakości żywności oraz poprawę zbytu produkcji rolniczej.

Od połowy lat 80-tych ubiegłego wieku, światowemu sektorowi mięsnemu - głównie poprzez konsolidację - udało się osiągnąć ogromne postępy. Obecnie jest on zdominowany przez wysoce wyspecjalizowane i zaawansowane technologicznie przedsiębiorstwa przetwórstwa żywności, nastawione na długoterminowy wzrost zysków. W łańcuchu dostaw mięsa wieprzowego widoczny jest również nasilający się proces integracji, którego celem jest osiągnięcie trwałej konkurencyjności. Łańcuch ten obejmuje powiązane ze sobą podmioty, np. firmy zajmujące się doskonaleniem materiału genetycznego, producentów żywca wieprzowego, przetwórców, dystrybutorów i sprzedawców detalicznych i hurtowych. Należy zauważyć, że na poziomie ogniwa produkcji skupiono się przede wszystkim na minimalizowaniu kosztów. Komercjalizację produkcji i typowe biznesowe podejście do surowca najlepiej można scharakteryzować w sloganie „najwyższa wartość tuszy po najniższych kosztach”. Tymczasem rozwój intensywnych (fermowych) technologii produkcji żywca wieprzowego wsparty pracą hodowlaną, doprowadził co prawda do znacznego wzrostu poziomu produkcji trzody chlewnej, ale jednocześnie uwidocznił nowe, nieznane dotychczas problemy. Wraz ze zmianą systemu hodowli z ekstensywnego na intensywny, trzoda chlewna została narażana na różnorodne stresujące procedury, takie jak: zabiegi zootechniczne, tworzenie grup technologicznych czy transport zewnętrzny.

Jednym z celów Wspólnej Polityki Rolnej jest zapewnienie odpowiednich dochodów dla rolników. Wspominał o tym już Traktat Rzymski z 1957 r. Okazuje się jednak, że dążenie to jest niezmiernie trudno osiągnąć. Bezsprzecznie niestabilność cen, silne uzależnienie rolnictwa od czynników klimatycznoglebowych powoduje, że dochody rolników i stopa rentowności są średnio niższe niż w pozostałych sektorach gospodarki. Poza tym rolnicy otrzymują zbyt małą część wartości dodanej wytworzonej w łańcuchu dostaw żywności, natomiast segment, z jakiego korzysta przemysł spożywczy wzrasta.

W Polsce wytwarza się blisko 12 000 mln litrów mleka surowego rocznie. W poszczególnych województwach skala produkcji jest mocno zróżnicowana i wynosi od zaledwie 0,9% produkcji globalnej w łódzkiem, aż do 23,3% w mazowieckiem. Liczą się też dwa inne województwa: wielkopolskie z produkcją stanowiącą 12,0% całości i podlaskie, gdzie wytwarza się 16,5% surowca mlecznego.

Mianem własności intelektualnej określa się rozmaite rezultaty intelektualnej działalności człowieka czyli, ogólnie rzecz ujmując, tzw. „dobra niematerialne”. Przedmioty tej działalności są zgrupowane w obrębie dwóch obszarów: własność przemysłowa oraz własność autorska. Pośród przedmiotów własności przemysłowej wymienia się w szczególności: wynalazki, znaki towarowe, wzory przemysłowe i użytkowe, oznaczenia geograficzne. Przedmiotami własności autorskiej z kolei są utwory literackie, filmy, utwory muzyczne, rzeźby, fotografie, artykuły (także niniejszy), monografie i inne. Ogólnie rzecz biorąc, wśród przedmiotów własności przemysłowej można wyróżnić takie, które rozszerzają stan techniki (np. wynalazki), oraz takie, które nie przyczyniają się do postępu technicznego, pozwalając jedynie na indywidualizację produktu lub przedsiębiorcy (np. znaki towarowe).