Modele matematyczne stosowane do optymalizacji sterowania ruchem drogowym muszą spełniać szereg wymagań wynikających ze specyfiki tego zastosowania. W przypadku adaptacyjnych systemów sterowania, model musi umożliwić przetwarzanie danych pomiarowych w czasie rzeczywistym. Potrzebny jest zatem kompromis pomiędzy dokładnością odwzorowania strumieni pojazdów i złożonością obliczeniową modelu.

W badaniach (naziemnych i w locie) statków powietrznych nowo opracowywanych, modernizowanych i wytwarzanych seryjnie mogą wystąpić czynniki negatywnie wpływające na skuteczność i efektywność ich realizacji. Złożoność procesów i szeroki zakres zagadnień badań wymaga opracowania optymalnego programu badań uwzględniającego m.in. aspekty organizacyjne, techniczne, warunki klimatyczne i geograficzne czy też związane z wyszkoleniem personelu badawczego.

Jednym z czynników wpływających na możliwość uniknięcia sytuacji wypadkowej jest zastosowanie dodatkowego oświetlenia zamontowanego w pobliżu przejścia dla pieszych. Niestety nie zawsze zastosowane rozwiązanie oświetleniowe przynosi oczekiwane efekty. Spowodowane jest to między innymi niewłaściwym sposobem emisji wiązki świetlnej oprawy bądź stanem technicznym zastosowanego rozwiązania. Obecnie brakuje narzędzi pozwalających w sposób jednoznaczny ocenić jakość oświetlenia. W artykule zostanie zaprezentowana propozycja modelu do oceny jakości oświetlenia sylwetki pieszego na przejściu dla pieszych. Do rozwiązania problemu zaproponowano wykorzystanie algorytmów logiki rozmytej.

Przedstawiono model symulacyjny układu napędu tramwaju z silnikami prądu stałego i energoelektronicznym układem zasilania przeznaczony do analiz przebiegu pracy w okresach zerwania przyczepności podczas rozruchu i hamowania. Podano przykładowe wyniki symulacji prądu grup silników. Omówiono metody analizy falkowej jednowymiarowych sygnałów trakcyjnych. Przedstawiono przykładowe wyniki ekstrakcji cech charakterystycznych zjawiska zerwania przyczepności na podstawie analiz prądu. Przedstawiono przykładowe wyniki weryfikacji.

W artykule przedstawiono zastosowanie sztucznej sieci neuronowej w modelowaniu fazy wznoszenia samolotu. Do wyznaczenia sieci wykorzystane zostały dane zarejestrowane przez pokładowy rejestrator parametrów lotu. Dla każdego z lotów stworzono odrębną sieć, co było spowodowane zmiennymi parametrami lotu oraz czasem trwania operacji. Otrzymane wyniki, dokładności odwzorowania lotów przez sieci, zamieszczono w tabelach. Zbadano wpływ struktury sieci na dokładność odwzorowania fazy wznoszenia samolotu. Pozwoli to na stworzenie modelu symulacyjnego oraz ocenę przebiegu lotu.