Stale rosnące zainteresowanie przedsiębiorstw produkcyjnych i dystrybucyjnych racjonalizacją procesów transportowych oraz optymalizacją sieci dystrybucji - zarówno w zakresie analizy poprawności realizowanych procesów, jak i w kolejnych etapach ich kontroli, z wykorzystaniem mierników i wskaźników techniczno - ekonomicznych, a w szczególności wskaźników kosztowych, stało się podstawą do podjęcia prac, których celem było opracowanie metodyki wykorzystania podejścia procesowego z elementami kontrolingu w zakresie analizy transportu.
W związku z powyższym, w opracowanej metodyce autorka wykorzystała podejście procesowe, które ułatwia opisywanie aktualnie realizowanych czynności organizacyjnych w zakresie transportu w badanym przedsiębiorstwie. Uzupełnieniem prowadzonej w ramach metodyki analizy procesowej jest kontroling realizowanych procesów. Wynikiem zastosowania opisanej metodyki jest analiza efektywności funkcjonowania procesów w obszarze transportu, na podstawie której definiowane są działania, których implementacja prowadzi do racjonalizacji procesów biznesowych w przedsiębiorstwie.

Artykuł przedstawia współpracę jednostek administracji i podmiotów prywatnych w celu budowy szeroko rozumianego systemu zarządzania ruchem drogowym i zarządzania kryzysowego w Houston w Teksasie. W Stanach Zjednoczonych w każdej aglomeracji znajdują się różnej wielkości centra spełniające podobne funkcje. Autor dokonał analizy stanu obecnego posługując się materiałami publikowanymi przez Houston TranStar i na podstawie wizyty w tym centrum, jednej z kilku podobnych (Waszyngton, Denver, Providence) jakie miały miejsce w roku 2007 dzięki zaproszeniu Departamentu Stanu.

Każdy podmiot funkcjonujący na poziomie hurtowego obrotu łańcucha dostaw produktów leczniczych jest zobligowany do wdrożenia zasad Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej (DPD). Tym bardziej, że od 2002 roku DPD stanowi część systemu prawa, stając się w ten sposób wymagalną rzeczywistością, podlegającą szczegółowemu nadzorowi i kontroli inspekcji farmaceutycznej.
Aktualnie DPD postrzega się jako zbiór zasad przedstawiających właściwy sposób postępowania każdego przedsiębiorcy zajmującego się logistyką hurtowego obrotu lekiem. Przy czym pojęcie "hurtowego obrotu" zostało szeroko zdefiniowane w Prawie farmaceutycznym, jako wszelkie działanie polegające na zaopatrywaniu się, przechowywaniu, dostarczaniu lub eksportowaniu produktów leczniczych podmiotom uprawnionym, z wyłączeniem bezpośredniego zaopatrywania ludności. Innymi słowy, DPD jest zbiorem wytycznych do organizacji podmiotów hurtowego obrotu, opisujących na pewnym poziomie ogólności procesy mające w owych podmiotach mieć miejsce. Celem wdrożenia DPD było stworzenie wymogów dla farmaceutycznego środowiska magazynowo - transportowego gwarantujących właściwe warunki przemieszczania, a także przyjmowania, magazynowania oraz wydawania leków. Aktualnie obowiązujące zasady zostały przedstawione w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie procedur Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej (Dz. U. 2002, nr 144, poz. 1216). W zakresie prawnym Dobra Praktyka Dystrybucji obejmuje:

Co zrobić, by współpraca z dostawcą stała się sukcesem, a nie porażką? Jakie są korzyści płynące z długoletniej współpracy i jak je maksymalizować? Jakie są zagrożenia i jak je eliminować? Jak rozpoznać ryzyko podpisania umowy z dostawcą i jak się zabezpieczyć przed barierami wyjścia z kontraktu? To najważniejsze pytania, jakie powinny sobie zadać osoby przystępujące do negocjacji z dostawcą. Zwłaszcza, gdy ten jest postrzegany jako długoletni Partner dla firmy. Odpowiedzią na nie bezwzględnie powinna być dobrze opracowana strategia w odniesieniu do: wyboru dostawcy, wdrożenia do biznesu, zbudowania relacji i zakończenia współpracy. W przeciwnym wypadku nasze rekomendacje dotyczące wyboru strategicznego partnera będą obarczone dużym ryzykiem.

Mówi się, że świat, w którym żyjemy, jest światem wartości, że można w nim wyróżnić wartości ekonomiczne, estetyczne, moralne, prawne, poznawcze i religijne, że wszystkie te wartości tworzą system określany mianem sieci wartości. Rzadko mówi się natomiast o tym, co to jest wartość i jakie są metody jej tworzenia. Z reguły przyjmuje się, że wartość oznacza coś ważnego, pożądanego czy użytecznego, ale trudno jest podać jedną definicję wartości. Istnieje ich wiele, a samo słowo zależne jest od kontekstu.

Polski rynek wózków widłowych coraz bardziej upodabnia się do rynku Europy Zachodniej. Należy jednak podkreślić, że jest to sprzęt mocno zużyty, gdyż ponad 56% eksploatowanego sprzętu wyprodukowano przed rokiem 2005. Biorąc pod uwagę źródło napędu, dane te są jeszcze bardziej pesymistyczne, gdyż ponad 68% wózków spalinowych wyprodukowano przed rokiem 2001. Dane te pochodzą z raportu "Widlak List 2010" jaki powstał we współpracy firm: Audytel, Konslog, Cushman & Wakefield oraz wortal log4.pl.

Konteksty przestrzeni i miasta
Dyskusje na temat logistyki miasta warto rozpocząć od pojęć według mnie kluczowych dla tego zastosowania logistyki - przestrzeni i miasta. W nich bowiem umiejscowiony jest przedmiot naszych zainteresowań. Przestrzeń jest pojęciem wyczuwalnym przez przeciętnego człowieka głównie intuicyjnie i - chociaż każdy ma z nią bezpośredni kontakt - doświadcza jej najczęściej emocjonalnie i na dodatek w rozmaitych kontekstach. Najczęściej zauważamy wyodrębnioną przestrzeń fizyczną, oferującą swoistą organizację form przyrodniczych i antropogenicznych, warunkującą dostęp do zasobów będących w polu zainteresowania działalności człowieka. Przez ten pryzmat oceniamy atrakcyjność przestrzeni. Co ciekawe, gdyby nie oceniać przestrzeni w ten sposób, a dostrzegać jej walory estetyczne, wówczas częściej zauważamy przedmioty, niż znajdującą się między nimi przestrzeń. Przestrzeń fizyczna jest mierzalna za pomocą geometrii euklidesowej. Dla Hegla przestrzeń była wyrazem ducha. Taka właśnie przestrzeń mityczna, duchowa, konceptualna, to rozciągłość, w której występuje świat ludzkich symboli materialnych i niematerialnych. To inny wymiar przestrzeni, na którym nie kończy się możliwość rozpatrywania tej kategorii. Każda definicja przestrzeni jest niedoskonała, gdyż musi być formułowana przy założeniu jakiejś określonej koncepcji przestrzeni, jednak każdy jej rodzaj obiektywnie lub subiektywnie formułuje nasze postrzeganie świata. I dlatego też bardzo trudno umiejscawiając w przestrzeni miasto, dokonać jego opisu definicyjnego. Bez wątpienia, miasto opiera się na kategorii przestrzeni (miejsca, pomieszczenia, środowiska). Ma swój wymiar materialny w postaci infrastruktury (na przykład budowli, ulic, fabryk, zakładów, szkół, szpitali, bibliotek, instytucji rozrywki, techniki, przemysłu i całej kultury materialnej), ma swoje zasilanie (wyrazem którego jest na przykład ruch, komunikacja, arterie translokacyjne ludzi i towarów) oraz swój wymiar duchowy (cywilizację, czyli systemy doskonalące życie zbiorowe, a więc prawo, język, kod zachowań, folklor, tradycję, środki utrzymania, model egzystencji). W tym żywiole zjawisk biorą swój początek rozmaite definicje miasta. Miasto przyciąga ludzi rozmaitymi obietnicami. Specyfika miasta jest nie tylko związana z rzeczywistą, materialną przestrzenią, dającą przesłanki spełnienia obietnic, ale również z wirtualnym, dyskursywnym kontekstem miejsca - specyfiką miejscowej koegzystencji kulturowej, religijnej i narodowej, połączonej z pragnieniem budowania własnego, niepowtarzalnego miasta oraz jego genius loci. Takie warunki przyciągają do miasta różnorodnych użytkowników, którzy w swojej masie stanowią świetną "mieszankę wybuchową" zdolną do tworzenia jakościowo nowych wartości. Te wartości stanowią podstawę różnicowania oraz uzyskiwania przewagi konkurencyjnej nie tylko przez poszczególne jednostki, lecz miasta jako całości. Ludzie zmieniają miasta, współtworząc je, ale też zmieniają siebie. Człowiek wrzucony w wir miasta próbuje w nim egzystować, przystosowując się do środowiska, niejednokrotnie zmieniając standardy zachowań, uznane za ogólnoludzkie. Obserwuje się ograniczanie roli społecznej do załatwiania podstawowych formalności, zanik postaw altruistycznych, funkcjonalność kontaktów międzyludzkich itd. Te zjawiska nasilają się jeśli chodzi o ich skalę. Do 2015 roku liczba miast o liczbie ludności przekraczającej 1 mln wzrośnie do 554, z czego trzy czwarte (426 miast) będzie się znajdowało w krajach rozwijających się. Rozwijają się też olbrzymie miasta - o liczbie ludności przekraczającej 8 mln mieszkańców, które zostały kiedyś zdefiniowane przez ONZ jako "mega miasto" (megacity) - obecnie ten status mają te miasta, których liczba mieszkańców przekracza 10 mln. ONZ przewiduje, że do 2015 roku aż 21 miast będzie można zaliczyć do tej kategorii. Zgodnie z prognozą ONZ, wzrost liczby ludności miejskiej będzie następował raczej w mniejszych miastach oraz wskutek przekwalifikowania obszarów wiejskich na miejskie.